O wszystko zadbam

Ten film wjeżdża co chwilę w tak dziwne rejony, że czasem nie wiem czy śmiać się czy płakać. Granica, do której jest się w stanie posunąć w narracji jest absurdalnie przesunięta. Są oczywiście momenty, że film Blakesona ogląda się jak wybuch dynamitu, bo postacie charakterne, język cięty, a dynamika odpowiednia jak dla thrillera. Innym razem jednak zakrawa o facepalmy i w sumie tych jest zdecydowanie więcej. Im bliżej końcówki, tym inne obietnice dotyczące rozwoju akcji składa. Zgubiłem się.