Świadek mimo woli

Dreszczowiec neo noir, pobrzmiewający echem starych murder mysteries. Choć chwilami skręca w stronę pastiszu, nadal można odczuć w nim autorski sznyt De Palmy, jego upodobanie i znajomość klasycznych thrillerów. Jest "Świadek..." filmem dużo bardziej przenikliwym, niż opis fabuły mógłby sugerować: wulgarnie erotycznym, a przy tym wysmakowanym, nieuciekającym od etykiety B-klasowej pulpy, ale inteligentnie napisanym.

Powstało kino cyniczne i intryganckie: z jednej strony mroczna satyra przemysłu filmowego i społeczności Los Angeles, a z drugiej autorefleksyjna czarna komedia, zagęszczająca atmosferę znaną chociażby z klasyków Hitchcocka. De Palma nie byłby sobą, gdyby nie uwikłał widzów w postmodernistyczną grę. Jego film tonie od mniej lub bardziej zawoalowanych nawiązań, a sam reżyser, jak zawsze, wykazuje wysoki poziom świadomości twórczej i kinofilskiej.