Rick i Morty

Jak wspomniałem ten odcinek uważam za całkiem niezły. Dlaczego? Bo jednak jest tutaj Rick i Morty. To o nich jest ten odcinek i jest poczucie, że znów wnuczek z dziadkiem przeżywają jakaś przygodę. Również zakończenie było lekko zaskakujące, co spowodowało że odcinek nałapał u mnie nieco punktów. Podobało mi się też, że podjęli po raz kolejny główny wątek - czyli wydarzenia z epickiej potyczki z Rick Primem.

Tym razem Rick i Morty się nie popisał. W teorii dostajemy szalony odcinek, ale wykonanie jest takie sobie. Ostatecznie dostajemy bardzo średni odcinek, o którym ciężko pisać cokolwiek - po prostu jest. Nie ma tutaj tragedii, ale biorąc pod uwagę potencjał tego scenariusza, to jest to pewien zawód. Kolejny średniak w tym sezonie i tyle.

Dlatego właśnie ciężko mi ostatecznie ocenić ten odcinek. Samodzielna historia jest świetna, a to że jest to regularny odcinek zaskakuje. Widziałbym go jednak jako jakiś materiał specjalny lub spin-off, tym bardziej, że mając na uwadze sceny po napisach, zapowiada się sequel.

W końcu jestem w pełni zadowolony z odcinka w tym sezonie. Jak pisałem wcześniej, to klasyczny Rick i Morty, gdzie mamy do czynienia w końcu z jednoodcinkową, zwariowaną przygodą. Na dodatek jest to dobrze przemyślane i nie czuć, aby cokolwiek w tej historii było wciśnięte na siłę. Super, że odświeżono temat Pamięci Absolutnej, która jest pewnie nieznana młodszej części widowni serialu, a jest to przecież kawał kultowego kina.

Wyraźnie widać, że Rick i Morty w siódmym sezonie zalicza spory spadek formy. Nie ma być może tragedii, oprócz jednego odcinka, ale też brak zachwytów.

Moim skromnym zdaniem Bez Przemortrickczenia jest najlepszym odcinkiem siódmego sezonu. Uwierzcie, to stwierdzenie nie przychodzi mi łatwo, bo osobiście jestem fanem pojedynczych odcinków, gdzie niezależna historia może mnie zaskoczyć oryginalnością i pomysłowością scenarzystów.

Rick i Morty wreszcie wrócił jako serial, który dobrze znam i lubię. Nareszcie jest to odcinek o dwóch bohaterach z tytułu. W końcu jest przygoda na innych światach. Znów Morty coś skiepścił i trzeba było to naprawiać.

Coraz bardziej rośnie we mnie poczucie rozczarowania najnowszym sezonem. Rick i Morty to już w zasadzie serial pod tytułem Rick.

Jak napisałem we wstępie mamy tutaj bardzo ciekawy koncept, na którym opiera się ten odcinek. Jednak poza tym niestety fabuła nie poraża oryginalnością. Po dwóch odcinkach mogę już nieśmiało wysnuć tezę, że niestety Rick i Morty załapał w siódmym sezonie zadyszkę.

Sam odcinek jest też o tyle ciekawy, że oprócz szalonej imprezy i typowego dla serialu humoru przemyca pewne uniwersalne treści, jak zresztą często się to w tej animacji dzieje.

Zdecydowanie jest to drugi od końca odcinek serii pod kątem odbioru i tylko źle przeze mnie przyjęty Bethic Twinstinct go pod względem słabości przebija.

Znów mnie zaskoczył oryginalnością. Jest to kolejny bardzo ciekawy odcinek w tym sezonie, który spokojnie już można uznać za bardzo udany. Czy jest to epizod rewelacyjny? Z pewnością nie, ale utrzymujący wysoki poziom.

Jest to kolejny bardzo dobry odcinek szóstego sezonu. Być może tym razem bez wielkich rewelacji, a Full Meta Jackrick na pozycji lidera jest niezagrożony. Ale jest solidnie, a historia ma w sobie to "coś". Jest oryginalna, co jest znakiem rozpoznawalnym serialu, ale ma też nienachalne drugie dno. Poziom humoru jak najbardziej mi odpowiadał i satysfakcjonował. A wszelkie sceny Ricka z doktor Wong, to czyste złoto.

Nie ma co tutaj dużo pisać. Full Meta Jackrick to rewelacyjny odcinek, który na myśl od razu przywołał doskonały Total Rickall o pasożytach, które wszczepiają fałszywe wspomnienia, aby ukryć swoją obecność. Miałem tutaj podobne skonfundowanie na początku odcinka i podobnie doceniam fantazję i pomysłowość scenarzystów.

Kolejny bardzo udany odcinek szóstego sezonu. Wprawdzie moim faworytem nadal pozostaje Rick: A Mort Well Lived, ale musiałem mocno zastanowić, czy nie został przypadkiem zdetronizowany. Historia jest ciekawa i dobrze się bawiłem.

Bardzo solidny odcinek utrzymany mocno w konwencji Ricka i Morty'ego. Tym razem kompletnie nie przeszkadzało mi kontrowersyjne zagranie na szokujące zbliżenia seksualne. Wiecie dlaczego? Bo tym razem było to po prostu zrobione jak należy i w stylu tego serialu.

Po ogromnej klapie poprzedniego odcinka tym razem dostaliśmy kawał dobrej rozrywki w starym, dobrym stylu, ze szczyptą horroru do smaku. Być może nie było tutaj fajerwerków i rewolucji, ale było solidnie, a jak bawiłem się rewelacyjnie. Był to klasyczny, dobry odcinek "Ricka i Morty'ego", któremu niewiele mogę zarzucić i powiem szczerzę, że niczego więcej nie wymagam.

Niestety z żalem muszę przyznać, że "Bethic Twinstinct" jest najsłabszym odcinkiem w historii serialu. Bardzo się na nim zawiodłem biorąc pod uwagę, że start szóstego sezonu był naprawdę obiecujący.

Kolejny rewelacyjny odcinek, który może zachwycić poczuciem humoru, a w szczególności w wątku Summer. Jednak jak zawsze twórcy zaskakują oryginalnością pomysłów i potężnym pokazem swojej nieograniczonej kreatywności.

Ja jestem oczarowany, jak z resztą zawsze do czwartego sezonu Ricka i Morty'ego włącznie. Sezon piąty to był moim zdaniem lekki spadek formy. Natomiast szósty startuje naprawdę z przytupem i daje nadzieję, na powrót do szczytowej formy.