Jan Bryg

Gdy parę miesięcy temu zapowiedziano grę, to byłem zachwycony, bo pierwsze Life is Strange jest nie tylko jedną z moich ulubionych gier, ale ulubionych historii w ogóle. Po ograniu w głowie mi zostaje jednak głównie pytanie "po co nam to było?"

Tell Me Why to gra wybitna. Nowa produkcja DONTNOD dorzuca nowe cegiełki do schematu, który firma wypracowała przy okazji dwóch części Life is Strange. To kolejna emocjonalna historia od francuskiego developera, ale tym razem bardziej kameralna i subtelna. To też kolejny dowód, że gry video są poważną sztuką.

Ja czułem się podobnie napompowany jak po wyjściu z kina z pierwszych Avengersów w 2012 roku.

Najważniejsze pytanie brzmi jednak: dla kogo jest ta gra? Na pewno dla fanów oryginału, ale niektórych z nich może srogo rozczarować. Fani wszelkich dziwactw też powinni się zainteresować, tym bardziej że na Switcha zostało przeportowane pierwsze Deadly Premonition. No i oczywiście fanom Miasteczka Twin Peaks polecam obydwie gry.

Czy to gra generacji? Na pewno The Last of Us Part II jest jednym z pretendentów do zwycięstwa w tej kategorii. Nie mogę się doczekać, co Naughty Dog zaprezentuje na kolejnej generacji. Tym razem nie mam nic przeciwko, żeby zrobili bezpośredni sequel.

Tyle pochwał, ale nie wzięły się one znikąd. Doom Eternal to jeden z najlepszych FPS-ów w historii, któremu bym wystawił bez zastanowienia najwyższą ocenę, gdyby nie jedna łyżka dziegciu. Gra niestety dalej za bardzo opiera się na killroomach, w których musimy walczyć z armią niezliczonych demonów. To ostatnia rzecz, którą ID musi poprawić przed kolejną częścią, żeby było perfekcyjnie.

Niemniej dzięki nowej oprawie, usprawnionej mechanice i drepczącemu nam po piętach Nemesisowi, Resident Evil 3 dalej jest świetną grą. Szkoda tylko, że Capcom trochę dłużej nad nią nie posiedział, żeby dodać contentu. Może jednak dzięki krótkiemu czasowi gry replayability będzie wysokie.

Nie da się zaprzeczyć, że mamy do czynienia z renesansem japońskiej myśli tworzenia gier video, której, co zaskakujące przewodzi Capcom. Po latach odcinania kuponów i wielu mało udanych eksperymentach ich marki wróciły w życiowej formie. Devil May Cry 5 jest tak staroszkolne, jak to tylko możliwe w dzisiejszych czasach.

Super Smash Bros. Ultimate to gra w stu procentach oddająca filozofię Nintendo. To firma, która dalej pamięta czym powinny i były gry video, stawiając głównie na nieskrępowaną zabawę.

Jeśli to wasz pierwszy kontakt z serią, to może dodać jedno oczko do oceny.

Fani serii się nie zawiodą i wycisną z gry pewnie i 50 jak nie więcej, godzin. Fani skradanek będą wniebowzięci.

Trudno opisać wszystkie atrakcje, jakie oferuje ta gra w krótkiej recenzji. Ogromna mapa nie pozwala się nudzić, a grupa ciekawych postaci utrzyma was na ekranie na długo. Brakuje jednak tej "kropki nad i", którą oferowała pierwsza gra w swoim finale. Ostrzegam również, że fabuła niezwykle długo się rozkręca, tempo jest naprawdę niskie.

To gra, po którą na pewno warto sięgnąć, nie tylko będąc fanem zasłużonej serii. Seria próbuje nadążyć za przygodami Nathana Drake'a z serii Uncharted i oferuje masę efektownych, blockbusterowych momentów.

To najlepsza gra o tym bohaterze, spokojnie dorównująca grom o Batmanie z serii Arkham. Czekam na więcej. DO PADÓW MARSZ.