Trzy dni Kondora

Na korzyść omawianego dzieła, poza sprawną reżyserią Sydneya Pollacka, świetnym scenariuszem Lorenza Semple'a Jr. i Davida Rayfiela, klaustrofobicznymi zdjęciami Owena Roizmana, funkowo-jazzową partyturą Dave'a Grusina, dynamicznym montażem Dona Guidice'a i Fredrica Steinkampa, za który otrzymali nominację do Oskara, przemawiają odtwórcy głównych ról w osobach Roberta Redforda i Faye Dunaway. Zwłaszcza aktorka, nominowana za swoją kreację do Złotego Globu, robi tutaj największe wrażenie.

Dwie godziny szpiegowskiego majstersztyku.

Tą historię znałem w formie uwspółcześnionego serialu z Maxem Ironsem w roli głównej, ale muszę przyznać, że oryginał Pollacka robi większe wrażenie. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się stonowany i statyczny, w środku mocno iskrzy napięciem, paranoją oraz niepokojem, gdzie walka jednostki z systemem wydaje się skazana na przegraną.