- Honeyland
- Dokumentalny
- Macedonia
- 87 min
Pięćdziesięcioletnia Hatidze mieszka z chorą matką w opustoszałej macedońskiej wiosce. Hoduje pszczoły i jest ostatnią z linii niezależnych pszczelarzy.
- Aktorzy: Hatidze Muratova, Nazife Muratova, Hussein Sam, Ljutvie Sam, Mustafa Sam i 7 więcej
- Reżyserzy: Tamara Kotevska, Ljubomir Stefanov
- Premiera kinowa: 20 grudnia 2019
- Premiera światowa: 28 stycznia 2019
- Ostatnia aktywność: 14 sierpnia
- Dodany: 23 maja 2019
-
Pomiędzy troską o naturę i każde życie, a brakiem szacunku do niego. Wielodzietna rodzina jak szarańcza - szybko się rozmnaża, niszczy i znika. Przygnębił mnie.
-
Czasem aż dziw, co kamera zarejestrowała, zwłaszcza w scenach z dzieciakami.
-
ciekawe spojrzenie na wielkość natury, z którą człowiek nie może wygrać
-
Wspaniała intymna relacja dokumentalistów z bohaterkami i piekny portret wymierającej profesji. Ale muszę przyznać, że momentami nieco mnie wynudził.
-
"Mam to czego mi potrzeba, niewiele ale wystarczy" Macedonia piękny kraj, cisza, spokój, ziemie niczyje (ale człowiek to jednak głupia i pazerna istota jest :/ )
-
Bardzo ciekawe ukazanie w mikroskali walki między skazaną na porażkę pokojową koegzystencją z naturą a dzikim, niszczącym konsumpcjonizmem. Trochę za długi.
-
Skromna ale wciągająca historia o miodzie, która definiuje współczesny agresywny kapitalizm.
-
najpiękniejsza lekcja pokory i szacunku do otaczającego świata jaką przyniosło nam kino 2019 roku
-
Ciężko uwierzyć, że to dokument, bo ma lepszy scenariusz i dramaturgię od wielu filmów fabularnych. Niesamowicie chwyta za serce.
-
nie czułem takiego połączenia z naturą w kinie od czasu „Siły Ognia” Laxe
-
-
-
I znów ten bezmyślny kapitalizm burzący harmonię i wyniszczający świat przyrody. Konsekwencje jednak w pełni odczułem - na koniec smuteczek był spory.
-
Obejrzałem dwa razy, bo za pierwszym byłem w półśnie. Warto było jednak wrócić, by zobaczyć uosobienie franciszkowej postawy skonfrontowanej z dewastacyjną i konsumpcyjną. Można silić się na klimatyczne interpretacje, patrząc na dzisiejsze problemy, zapewne słusznie, ale lepiej skupić się na człowieku, bo Hatidze ukazuje swoisty obraz świętości (w tamtym roku Lazarro) swym pokornym i ubogim życiem. Nie wprost do stosowania, ale dla inspiracji wytrwałym i wypoczętym polecam macedońską propozycję.
-
Rzecz o rzeczach najważniejszych i to bez zbędnego moralizatorstwa. CUDO.
-
Tak jak powiedział dem: ogląda się to jak film fabularny, nie dokument
