Sylwia Kaźmierczak

Ostatni duży dodatek do "Valhalli" to produkt na pół gwizdka zdecydowanie nie wart swojej ceny. Kopiujący wcześniejsze rozwiązania, z fatalnie napisanymi postaciami pobocznymi, nafaszerowany nic nie wnoszącymi znacznikami, które dla łowców platyn będą jedynie utrapieniem. Bazowanie na sympatii do bohaterki i jej nowych umiejętnościach to zbyt mało, by domknąć historię Wilczej Paszczy w dobrym stylu.

Jeśli chcecie poznać historię Giulii, to lepiej poczekać na kolejne łatki, bo przy obecnym stanie technicznym granie w "Martha is Dead" to prawdziwa droga przez mękę. Miejcie też na uwadze, że to interesująca fabularnie pozycja, ale ubrana w bardzo nudny i zupełnie nieprzemyślany gameplay, a kilka fabularnych decyzji pozostawia niesmak. Studio LKA z historiami, jakie chcą opowiedzieć, lepiej odnalazłoby się w innym medium niż gry wideo.

Zdecydowanie poprawienie balansu jest grze potrzebne, być może również przemodelowanie mocy niektórych stworów. Nie zmienia to jednak ogólnego pozytywnego wrażenia jakie pozostawia obcowanie z "Super Auto Pets".

Wielokrotnie powtarzane sceny łóżkowe w serialach już spowszedniały i nie są ekscytujące - skupianie się przede wszystkim na miłosnych perypetiach jest w gruncie rzeczy nudne. Problematyka dyskryminacji znajduje się w USA w zupełnie innym miejscu niż te 15 lat temu, a liczna obsada, której jedynym clou jest orientacja, nie zachęca do zgłębiania historii i losów. "Słowo na L: Generacja Q" to serial źle napisany, jeszcze gorzej zagrany i zupełnie bez pomysłu na siebie.

Wszystko to składa się na obraz dodatku zupełnie niepotrzebnego, nieprzemyślanego i pisanego na przysłowiowym kolanie. Tym razem Ubi nie dowiozło.

Niedoskonałości graficzne gra nadrabia za to gameplayem i klimatem. Doświadczamy ciągłego uczucia zagubienia i napięcia, potęgowanego przez fantastyczną grę świateł, niepokojące efekty dźwiękowe oraz widziane kątem oka zjawy. Początkowy zgrzyt związany z oklepanym protagonistą i fabularną kliszą, z czasem przeradza się w intrygującą i przemyślaną opowieść.

Gra początkowo zachwyca perspektywą zaawansowanej rozbudowy osady i pełnej napięcia eksploracji. Niestety wraz z progresem do rozgrywki wkrada się nuda i poirytowanie. Tytuł wymaga sporo pracy ze strony deweloperów zarówno pod kątem balansu zmagań, jak również nowych trybów.

To gra, która stoi rozkrokiem między opowieścią grozy a dramatem rodzinnym i radzi sobie różnie. Nie uświadczymy tu nowej jakości straszenia, ale oddać twórcom trzeba, że ten element przygotowali perfekcyjnie. Nie dokonali natomiast wiwisekcji instytucji rodziny i jej problemów.

Z jednej strony produkcja zachwyca grafiką i oferuje interesującą, będącą wyzwaniem dla łowców, faunę. Z drugiej pełna jest bugów i nieprzemyślanych mechanik. Po ukończeniu rozdziału pierwszego wiemy już praktycznie wszystko o tym, jak wygląda, działa i na czym polega gra. Progres jest słabo zaznaczony, a my nie jesteśmy nagradzani w żaden sposób.