Marek Edelman ...i była miłość w Getcie

Nie ma jednej historii, nie ma jednej narracji, w tym filmie obowiązuje wielość - pamięci, zapisu, także formy. Dokumentalne fragmenty długiej rozmowy reżyserski z bohaterem, archiwalia, fabularyzowane sceny z udziałem znakomitych aktorów. Jak oni wszyscy pięknie w tym filmie funkcjonują.

Choć reżyserka momentami gubi się w rozmowie z tytułowym bohaterem, zbacza z torów swojej opowieści, próbując przy pomocy rozmówcy jak najwierniej i jak najdobitniej zarysować obraz getta, Markowi Edelmanowi udaje się w filmie ukształtować wyrazisty przekaz. Z charakterystyczną dla siebie dosadnością mówi, że człowiek nawet w pewien sposób oswojony ze śmiercią i towarzyszącym jej złem nie przestaje szukać miłości oraz czułości.