Miłość ma dwie twarze

Miłość ma dwie twarze można obejrzeć pod dwoma względami.Po pierwsze,Laurel Bacall-postać matki głównej bohaterki zagrana niezwykle dobrze,emanując ciekawymi emocjami.Po drugie,ku zdziwieniu,Streisand-nie jestem jej fanem pod żadnym aspektem-tutaj jest ciekawa,wyrazista i z pewnością dobrze poprowadzoną postacią.Reszta pozostawia wiele do życzenia,fajnie poczuć klimat lat 90,ale poza tym scenariusz jest bardzo nierówny,reżyseria również daje dużo do życzenia.Taki romantyczny średniak wyszedł.

Uroczy klimat lat 90. oraz Jeff Bridges. Jednak fabuła w całości opiera się na takiej głupocie, że wiarygodność tej historii jest żadna.

To chyba jedyny film w którym polubiłem Brosnana. Dobrze napisane dialogi sprawiają, że film ogląda się lekko. Barbra stworzona do tej roli.