Winowajca

W swoim filmie Sean Cisterna przenosi nas do pięknych Włoch zakochanych w winie. Nie jest to jednak kolejna komedia o tworzeniu winnicy, ale lekka opowieść o wartościach, rodzinie i pasji z domieszką metafizyki.

Chociaż nie jest to bardzo wyrafinowane, wielowymiarowe i głębokie kino, w jego prostocie jest coś ujmującego i szczerego, co przekonuje widzów - w czasie przedpremierowego seansu na festiwalu Cinergia w Łodzi publiczność nie tylko reagowała serdecznym śmiechem, ale potem jeszcze zasypała reżysera i głównego aktora pytaniami o Włochy, wino i literacki pierwowzór.

Przyjazna atmosfera niczym zaczerpnięta z dokumentu o chilloutowych muzykach, "W sercu Jamajki" przepełnia film pozytywnym nastrojem i wiarą we własne możliwości. Niespieszne tempo życia w Lacerenzy pozwala zwolnić na moment Markowi, a widza zachęca do realizacji doniosłych planów na nadchodzący Nowy Rok, konstruktywnych przemyśleń nad sobą, i kto wie - może i przyznania się do własnych przewinienień.

Miły film, który spełnia wszystkie kategorie miłego filmu. Ma przyjemne postaci, znaną historię, która dobrze się skończy i poprawi humor w gorsze dni. Tylko szkoda, że brakuje mu jakiegoś ducha, by zapamiętać go na dłużej.

Jeśli przepuścimy ten seans przez swój cynizm może kapnie nam do dzbana coś szczerego, smacznego, bez spirytusu.

Jedno pytanie nie daje mi natomiast spokoju: czy "Winowajca" to po prostu tak słaby produkcyjniak, czy może Pantoliano jest tak złym aktorem, że ściągnął na film jakieś fatum? A może i jedno, i drugie? Namawiam zatem cieplutko - nie próbujcie dociekać, kto zawinił, szkoda waszej fatygi i straconego czasu.