Czyj to dom?

Czy "Czyj to dom?" jest dobrym filmem? Moim zdaniem tak. Opowieść przedstawiona została w sposób kameralny, odbywając się w zaledwie kilku lokacjach, skupiając się na parze głównych bohaterów i ich emocjach. Mimo to produkcja jest zarazem słabym horrorem. Przynajmniej pozornie, ponieważ prawdziwa groza jest tutaj wywołana nie zjawiskami paranormalnymi, a zwyczajnym tragizmem ludzkiego życia.

W mojej ocenie film porządny, wart uwagi nawet jeśli tego rodzaju kwestie społeczne mało Was obchodzą to użycie tu formuły horroru zdaje egzamin.

To osiągnięcie niezwykłe, zwłaszcza jeśli brać poprawkę na to, że stanowiące równocześnie reżyserski debiut Weekesa. Trudno traktować jego film jako czystej wody horror lub dramat - a raczej jako udane połączenie obu tych gatunków. "Czyj to dom" skutecznie broni się na obu tych polach dostarczając może nie do końca przyjemnej, ale z całą pewnością potrafiącej wywołać moralnego kaca rozrywki.

Nie jest filmem idealnym. Gdyby zdynamizować odrobinę jego ospałe tempo, całość tylko by na tym zyskała. Mosaku, grającą umęczoną Rial, oglądaliśmy niedawno w "Krainie Lovecrafta", gdzie kreowała podobny typ postaci i też hipnotyzowała zrezygnowanym wzrokiem.

To jedna z ciekawszych w tym roku propozycji Netfliksa, jeśli chodzi o horrory. Nawet jeżeli przyznamy, że nie jest to film bez wad, to wciąż pozostanie produkcją wartą uwagi. Z pewnością warto też będzie się przyjrzeć dalszej karierze reżysera Remiego Weekesa, bo niewątpliwie jest to twórca, który poprzez film chce także coś powiedzieć o współczesnym świecie.

Momentami znudził zbyt wolną rozbiegówką i sprawił, że sięgnąłem w trakcie seansu raz czy drugi po telefon. Tyle że im więcej czasu mija od seansu, tym bardziej widzę, że Czyj to dom? został ze mną na dłużej i teraz mam wyrzuty sumienia, że po ten telefon sięgnąłem.