Andor

Ostatni odcinek serialu Andor jest dość przewidywalny, ale jako całość, serial pozytywnie mnie zaskoczył. Po dość kiepskim w mojej opinii Book of Boba Fett i rozbrajająco słabym Obi-Wanie Kenobim dostajemy coś, co przez większość czasu jest niezłą fabułą.

Serial Andor cierpi na kilka grzechów. Największym jest chyba to, że jest prequelem do prequela, a więc z góry wiadomo, co będzie się działo z niektórymi postaciami i jak zmieni się świat w przeciągu kilku lat.

Ja zwracam większą uwagę na ogólny klimat i wrażenia, a te nawet mi się podobają. Może nie na tyle, by szaleć za serialem z wypiekami, ale i tak ogląda mi się przyjemniej, niż takie potworki jak Mecenas She-Hulk.

Jako samodzielny serial, przy założeniu, że nie "Star Wars" to takie nie wnoszące tu nic słowa, seans Andora to miła odmiana po kretynizmach She-Hulk albo Pierścieni Władzy.

Ja serial na razie oceniam na plus, ale robię to biorąc pod uwagę tylko "Andora", bez zwracania uwagi na spuściznę George'a Lucasa, jakby "Andor" był samodzielnym bytem. W uniwersum konkurencyjnym, które uwielbiam i gdzie twórcy w ostatnich odsłonach postanowili napluć na podstawy, na których oparty był świat Star Treka, bardzo mi się nie podobało odejście od założeń oryginału i spójności z uniwersum. Tutaj jest mało "gwiezdnowojennie", ale nie jest źle.

Do tej pory dostaliśmy jedynie 3 odcinki, ale przyznam, że nie męczyłem się na seansie. To nie ma być zakręcona intryga w stylu "Gry o Tron", tylko coś, co będę mógł obejrzeć z przyjemnością z synami po długim dniu pracy. Nie jest to wybitne kino, ale chyba nie ma nim być. Póki co: jest OK i czekam na kolejne odcinki.