Euforia

To, jak Levinson jednocześnie bawi się formą i rozwija swoje postaci jest absolutnie obowiązkowe do docenienia. Szczerze mówiąc, nie wiem czy S02 jest lepszy, ale znów dostajemy portret popieprzonego społeczeństwa, które tak naprawę odsłania przed nami drugie dno. Za każdym stoi jego własny demon, każdy mniej lub bardziej jest popękany, a znów nie każdy potrafi to uzewnętrznić. S02 jeszcze bardziej wprawia w nostalgiczny nastrój i bez reszty emocjonalnie przybija, choć i nutki nadziei zostawia.

Zaczyna się mocno, dynamicznie, ciekawie i po prostu dobrze, szkoda tylko, że nie utrzymuje równego tempa przez cały sezon - głównie przez to, że wątki nie są zadowalająco rozwijane. Niemniej ten serial to kawał dobrej roboty ze znaczkiem jakości HBO. Cieszy, że nastoletni bohaterowie posiadają całkiem logiczny i solidny character arc. Dużo rzeczy wprost i bez ogródek i czasem tylko tak można o czymś opowiedzieć. Jestem zakochany w Zandayi i jej minach.