Pełna sala
Źródło
Marcin Prymas 19%, Maciej Kowalczyk 13%, Grzegorz Narożny 11%, Marcin Grudziąż 9%, Anna Strupiechowska 7%, Krystian Prusak 7%, Marcin Kempisty 7%, Wojciech Koczułap 6%, Anna Grudziąż 5% 7 więcej
- Ostatnio dodana recenzja: 17 lutego 2019 (3 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 6 czerwca 2017 (1 rok temu)
-
5.85.85.35.3Thriller nazbyt odcina kupony od poprzednich części, zamiast na siebie sam zapracować. -
6.16.1Nie jest filmem złym, absolutnie wierzę, że wiele osób może się nim nawet zachwycić. Jest to jednak absolutnie letnia, wręcz telewizyjna produkcja. Szukajcie pokazu, bierzcie rodziców, babcie i chrześniaki i całą rodziną marsz do kina, część wycieczki na pewno się będzie dobrze bawić. -
7.57.58.28.2Duża część osób powie pewnie, że to nie idea w tym filmie jest najcenniejsza, a sam ładunek emocjonalny. Jeżeli wyjmiemy z filmu zaangażowanego społecznie cały przekaz i pole do refleksji, zostaną nam jedynie urocze dzieci żyjące w upokarzającej biedzie, które sfilmowano wyłącznie po to, by uprzywilejowany, biały widz mógł się wzruszyć. Innymi słowami - poverty porn. -
6.16.15.95.9To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego. -
7.87.87.57.5Siła obrazu młodego Dano tkwi w kompleksowym ukazaniu relacji między bohaterami, zagranymi z wielkim wyczuciem przez utalentowanych aktorów. Reżyser w wywiadach podkreśla, że łatwo było mu zrozumieć i utożsamić się z postaciami. Kiedy się spojrzy w pełne przerażenia oczy niezwykle podobnego do Dano Eda Oxenboulda, nietrudno jest w to uwierzyć. -
6.36.35.95.9To film, który szantażuje emocjonalnie, wymusza na nas zgodzenie się z jego tezami - słusznymi, choć i tak dość zachowawczymi i ulgowymi, szczególnie dla grzeszków białych demagogów. W swoich ambicjach jednak, w tym czym jest, sprawdza się dobrze i na pewno nie pozostawi widza z poczuciem zmarnowanego czasu i suchymi powiekami. -
7.47.48.58.5Dramat pokrzepiający serce, który wydarzył się naprawdę, a jego bohater, niepozorny Tommy Caldwell, mógłby zarazić hartem ducha niejednego powątpiewającego w swoje siły człowieka. -
6.76.76.26.2Cała otoczka tworzy coś na wzór interaktywnego filmu, tyle że rozgrywającego się w głowie widza. -
7.77.77.07.0"Ága" w swojej prostocie jest obrazem bardzo nostalgicznym. Pozornie usypia czujność i pięknymi zdjęciami przynosi ukojenie, aby uderzyć przejmującą ciszą. Ta zewnętrzna warstwa spokoju jest tylko zasłoną dymną dla przemilczanych gotujących się emocji. -
8.08.07.67.6Widz może wyjść z seansu lekko wstrząśnięty, ale bez żadnych perspektyw, że może cokolwiek zmienić. I to jest też największe "vice" filmu, który mimo mniejszych i większych wymienionych tu grzeszków, nadal nie najgorzej się ogląda. Ostatecznie nie staje się niczym więcej, niż wyczerpującym rachunkiem sumienia dla człowieka, którego reżyser bardzo nie lubi. -
8.38.37.87.8Rozrywka na królewskim poziomie. Dramat przeplata się z komedią, intryga z uczuciami, a wyścig o miejsce u boku królowej pozostawia widza przyklejonego do ekranu aż do ostatniej minuty. -
??Sam dokument jest wart polecenia szczególnie osobom, które nigdy nie słyszały ani o Oneg Szabat, ani o jego archiwach, a szerzej zainteresowanych odsyłam do zdigitalizowanych zbiorów. -
6.26.26.86.8Kinga Dębska jako najrówniejsza polska reżyserka ponownie dostarcza film kompetentny, który dobrze "się ogląda". Szkoda, że ta produkcja wyjątkowo słabo wytrzymuje zderzenie ze wszelką analizą i myśleniem o nim, ostatecznie mówi wszak wiele ważnych rzeczy. Dla fanów polskiego obyczaju pozycja obowiązkowa, dla wszystkich innych - wciąż o klasę lepszy film o nałogach niż "Mój piękny syn". -
8.18.18.18.1Kino dla każdego, lekkie, zabawne, ale i niepozbawione przesłania i ciekawych problemów. -
5.65.65.65.6Najnowszy projekt spod znaku KSW, jakim jest "Underdog", znalazł się w ciężkiej sytuacji. Nie sposób wszak zrobić dobre kino, bazując na złym scenariuszu. Jednak obsadzony w głównej roli Lubos pokazał, że ma serce do walki i swoją pełną zaangażowania kreacją uchronił film przed wyliczaniem go w gronie największych niewypałów rodzimego kina. -
6.76.76.66.6Dostarcza przede wszystkim znakomitej rozrywki, pozwalając przeklikać się przez kolejne alternatywne rzeczywistości. Nie mam wątpliwości, że dopiero w formie, jaką oferuje internetowy streaming, interaktywne filmy mają przyszłość i jeśli tylko będzie okazja, sięgnę po nie nie raz. -
7.07.08.28.2To w gruncie rzeczy prosta historia miłosna wpisana w ramy tragedii, rozgrywająca się w świecie show-biznesu. Przynosi kojące, bezpieczne uczucie obcowania ze znajomą opowieścią i jej bohaterami. Jest jak prosta, zgrabna, melodyjna piosenka z przewidywalną progresją akordów - i najlepiej sprawdza się, gdy nie próbuje być niczym więcej. -
6.86.86.66.6Uderza prostotą, prawdziwością i brakiem karykaturalności. Choć brzmi to nieprawdopodobnie, wywołuje emocje właściwie nie do odróżnienia z prawdziwymi i faktycznie pozwala poczuć się jak postać przedstawiona na ekranie. Ma szansę stać się przedstawicielem kina środka na najwyższym poziomie. -
7.67.67.67.6Skupione na bohaterce zdjęcia Adama Suzina z zegarmistrzowską precyzją, dorównującą wyczynom zahartowanej w boju sportsmenki, starają się w ścisłej koordynacji z reżyserką przybliżyć nam jak najlepiej zmagania protagonistki, nie naruszając jednocześnie prywatnej przestrzeni postaci. -
5.85.86.86.8To film, który sam nie wie, co chce przekazać, którego powody istnienia, poza chęcią zarobienia pieniędzy, są całkowitą tajemnicą. Kompetentnie zrealizowane kino, pozbawione jakichkolwiek powodów, by je oglądać. -
4.34.3To produkcja kaleka w wyjątkowo frapujący sposób, stworzona w dobrych intencjach, jednak całkowicie pozbawiona nie tylko dawnego pazura i wrażliwości na człowieczeństwo reżysera, ale też zdroworozsądkowej samoświadomości i szacunku dla widza. -
8.88.88.78.7Jeśli uważacie że dzisiejsze animacje robione są na jedno kopyto i brak im spójnej wizji artystycznej, koniecznie wybierzcie się na "Spider-Man Uniwersum". -
4.34.34.24.2To film dla wszystkich zarywających noce na przebojach TV4, dla ludzi z nostalgią myślących o VHS-owych akcyjniakach, dla tych lubujących się w kinie gore i tych, dla których Nocne Szaleństwo stanowi najważniejszą sekcję Nowych Horyzontów, a Splat!Film Fest jest wydarzeniem jesieni. Montaż woła o pomstę do nieba, aktorstwo powoduje niekontrolowane wybuchy śmiechu, a fabuła jest idiotyczna. I dobrze. -
5.55.55.75.7Nie mogę jednak określić "Mowgliego" mianem filmu bardziej wartościowego niż "Księga dżungli" ze stajni Disneya. Chociaż ma o wiele lepszą dramaturgię, pozostaje daleko w tyle w kwestiach wizualnych. Chociaż jestem w stanie docenić mroczną narrację, uważam, że ta pełna humoru, luzu i wesołych piosenek jest po prostu bardziej adekwatna. -
7.07.07.07.0"Ballada o Busterze Scruggsie" pomimo gracji, z jaką bracia ją zrealizowali, pozostaje zbiorem niezwykle gorzkich, choć uniwersalnych miniatur filmowych, w których odbija się także obecna rzeczywistość. Netflix w końcu doczekał się godnego pochwały filmu fabularnego, być może dzięki niemu młodsze pokolenia nie zapomną o dziś nieco zakurzonych dziełach gatunku. -
5.45.4Ciężko powiedzieć, jaka myśl przyświecała Gianniemu Zanasiemu tworzącemu ten film, ale instynkt podpowiada, że miał być czymś na zasadzie "katechezy na wesoło", którą ksiądz czy nauczyciel może puścić na lekcji religii, jeśli akurat marzy mu się leniwy dzień w pracy. Jednak nawet w takiej formie daleko mu do ideału, bo również w sferze moralności czy nauki Kościoła jego fabuła nie wnosi niczego szczególnego. -
7.17.17.37.3Kamera przyglądając się protagonistce mogłaby przybliżać się do poznania roli człowieka w społeczeństwie, zgodnie z założeniami metody cinéma vérité. Jednak interwencja reżysera w warstwę dramatyczną jest wyraźna, gdyż historia zmierza często w bardziej szokujące zaułki, w których nagromadzenie bólu jest wręcz przerysowane. Z drugiej strony, gdy film ukazuje zobojętniałą osobę poruszającą się bezwładnie, zachowuje wtedy wrażenie autentycznej codzienności imigrantki. -
7.97.97.87.8Twórcy nominowanego do Oscara "W objęciach węża", artystycznie wysmakowanej podróży po kolonialnych grzechach Amazonii, nazywanej nieoficjalną adaptacją "Jądra ciemności" czy spadkobiercą dzieł Herzoga, znowu trafili w dziesiątkę. -
6.06.0Z równą łatwością przychodzi filmowi pobudzenie widza do refleksji nad poruszaną problematyką, nawet pomimo szkicowego jej zarysowania. Duża w tym zasługa perspektywy, jaką przyjęli autorzy. -
??Nie dajcie się zwieść pozorom. "Krwawa wyprawa" to midnight movie w najbardziej hardkorowym wydaniu, którego pod żadnym pozorem nie powinno się pokazywać dzieciom. Z drugiej strony jest filmem ekstremalnym, lecz jego forma pozwala odpowiednio zdystansować się do wywołujących torsje treści. -
??Mimo iż trudno rozpatrywać nowe dzieło Wilsona Yipa jako nową jakość w kinie azjatyckim z zapędami artystycznymi, to w swojej kategorii plasuje się w czołówce ostatnich lat, wzbudzając zachwyt nie tylko choreografią walk, ale i poziomem zdjęć, montażu i realizacji dźwięku.
-
??To niewątpliwie najbardziej spójne dzieło trylogii "Animerama". Znacznie odważniejsze od "Senya ichiya monogatari", jednak bardziej zrównoważone i zwarte dramaturgicznie niż "Kureopatora". Choć pełne wewnętrznych sprzeczności, nierzadko szokujące niebaczącą na konsekwencje próbą uwolnienia się z moralnych prawideł, uwodzi nie tylko stroną wizualną, ale swoistą wizją świata. -
??Historii można zarzucić infantylność, ale nie zmienia to faktu, że jest pocieszna i opowiedziana z sercem. Animacja gwarantuje błogie przeniesienie się na czas seansu do lat dzieciństwa - uwierzcie na słowo, od razu robi się lżej na duszy - a dla młodej widowni sprawdzi się jako mądra opowieść dotykająca tematów umierania, ale raczej docelowo nie dla bardzo małych dzieci, bo może nieźle nastraszyć. -
6.56.56.56.5Nie są to wybitne intelektualnie teksty do kompleksowej analizy i rozkładania na czynniki pierwsze, a dzieła które się przeżywa. Grają na emocjach, konstruują uproszczoną wizję rzeczywistości, ale przede wszystkim osiągają swój najważniejszy cel - budują w odbiorcy empatię, szczególnie dla nieobecnych dotąd w sztuce bohaterów. -
7.07.07.17.1Dramat ten świetnie wtapia się we franczyzę "Rocky'ego" i sprawdzi się jako poczciwa rozrywka nie tylko dla fanów sportów walki, w której łatwo się odnaleźć nawet nie znając poprzednich części. -
??Warto śledzić uważnie tę opowieść, by doświadczyć niebywałej, magicznej sztuczki, jednej z tak pieczołowicie wcześniej praktykowanych przez Jie. Dobrze w opowieści znajdą się fani Quentina Tarantino, przygotowani na słodko-gorzką brutalność oferowaną przez reżysera. -
??"Wyśniona kraina" prowadzona jest na dwóch płaszczyznach czasowych, raz poświęcając się retrospekcjom z egzystencji Wanga i jego przyjaciela, pochodzącego z Bangladeszu Ajita, innym razem śledztwu Loka. Yeo Siew Hua pod płaszczykiem neo-noiru przemyca konstatację nad samotnością w wielkim mieście. -
??Dla mnie była to niezwykle poruszająca i osobista podróż po życiu.
-
??Hong Deok-pyo celowo nasyca animację śmiałymi scenami seksu z wyraźną dominacją mężczyzny, aby wybijając nagle widownię ze schematów melodramatu i klasycznej kreski ilustracji, tym dobitniej wywołać konsternację a jednocześnie zakłopotanie męskiego odbiorcy zapatrzonego w obfite kształty wykorzystywanych bohaterek. -
??Mimo subtelnego humoru Hong w swojej ostatniej twórczości konsekwentnie pogrąża się w melancholii, żeby nie powiedzieć depresji. Nie zawsze idzie to w parze z jakością, ale w tym przypadku mamy do czynienia z dziełem spełnionym.
-
??Zapewne podobnie jak "Arytmia" polskie kina ominie, jest to jednak wzorcowy przykład festiwalowego filmu, o którym warto pamiętać i na który trzeba polować, czekając aż wzbogaci ofertę któregoś z serwisów sVoD. -
8.88.87.97.9To właśnie Cleo, jej cichy dramat, jest sercem i duszą filmu, przywodząc na myśl społecznikowskie klasyki w rodzaju "Umberto D." De Siki. -
??Mimo moich cierpkich słów skierowanych w stronę filmu, zdaję sobie sprawę, że najprawdopodobniej nie jestem grupą docelową tej produkcji. Słysząc wiele pozytywnych opinii padających z ust polskich Wietnamczyków obecnych podczas pokazu, opowiadających o własnych wspomnieniach związanych z Sajgonem i dawnych czasach, myślę, że jest to produkcja o szczególnym znaczeniu właśnie dla tej grupy. -
7.47.46.56.5"Wdowy" można obejrzeć "po łebkach", kręcąc nosem na dłużyzny i dziwny sposób narracji oraz dając się porwać momentom pełnym napięcia. Można też oglądać ten film z uwagą wyczuloną na różne detale i niuanse, szperając pod powierzchnią ukazywanych zdarzeń. Dla mnie ten drugi sposób był o wiele bardziej frapujący, dzięki czemu seans okazał się ogromną frajdą. -
7.47.46.56.5"Wdowy" to film obalający patriarchalną konwencję heist movie, w którym - paradoksalnie - ostateczna akcja napadu zupełnie nie porywa, a ukazane zawirowania polityczno-gangsterskie są ograne do bólu. McQueen ma talent by stworzyć historię na miarę "Gorączki" Michaela Manna, ale niestety, tym razem mu nie wyszło.
-
??W dobie wszędobylskiej śmierci - sączy się z komunikatów medialnych donoszących o wojnach i zamachach, atakuje również z pełnych przemocy gier i filmów - melancholijny esej tajskiego reżysera wydaje się wyspą na wzburzonym morzu. Inwencja i zabawa formalna, ale i szacunek do każdego zmarłego. -
??Warto też podkreślić, że pomimo wywołujących lekki uśmiech politowania ubrań z epoki, za sprawą żywego i autentycznego zaangażowania młodych aktorów całość nabiera niemałej uniwersalności. Nagroda FIPRESCI na ostatnim Berlinale pokazuje, że dzieło Yukisady może być rozumiane i przeżywane również w świecie Zachodu. -
??Bez cienia wątpliwości można polecić "Strażnika Dahufa" wszystkim wielbicielom Orientu, gdyż Chiny to dla tego filmu więcej niż kraj, który podjął się finansowania. Twórcy darzą tradycję i kulturę swojego kraju olbrzymim szacunkiem i widać, że czerpią przyjemność w dzieleniu się tą fascynacją. Kulą u nogi obrazu niestety jest scenariusz, w którym zbyt dużą wagę przywiązano do scen akcji, ale pewnie i takie rozwiązanie znajdzie swoich entuzjastów. -
7.07.0Nie ulega wątpliwości, że mimo niskiego budżetu wizja dobiegającego sześćdziesiątki Tsukamoto jest surowa, nieoczywista i pełna energii, jakiej mogą pozazdrościć mu młodsi koledzy. Dla fanów konserwatywnego chanbara eiga może to być trudna przeprawa, ale warto się poddać jej zwodniczej mocy. -
??Opowieść ma postać dokumentu, co dostarcza przeżycia samego w sobie.
