Duża aktualizacja serwisu! Sprawdź
Pełna sala
Źródło
Marcin Prymas 19%, Maciej Kowalczyk 14%, Grzegorz Narożny 11%, Marcin Grudziąż 9%, Marcin Kempisty 8%, Krystian Prusak 7%, Anna Strupiechowska 7%, Wojciech Koczułap 6%, Anna Grudziąż 5% 7 więcej
- Ostatnio dodana recenzja: 14 grudnia 2018 (wczoraj)
- Na Mediakrytyku od: 6 czerwca 2017 (1 rok temu)
-
4.74.7To film dla wszystkich zarywających noce na przebojach TV4, dla ludzi z nostalgią myślących o VHS-owych akcyjniakach, dla tych lubujących się w kinie gore i tych, dla których Nocne Szaleństwo stanowi najważniejszą sekcję Nowych Horyzontów, a Splat!Film Fest jest wydarzeniem jesieni. Montaż woła o pomstę do nieba, aktorstwo powoduje niekontrolowane wybuchy śmiechu, a fabuła jest idiotyczna. I dobrze. -
5.35.35.85.8Nie mogę jednak określić "Mowgliego" mianem filmu bardziej wartościowego niż "Księga dżungli" ze stajni Disneya. Chociaż ma o wiele lepszą dramaturgię, pozostaje daleko w tyle w kwestiach wizualnych. Chociaż jestem w stanie docenić mroczną narrację, uważam, że ta pełna humoru, luzu i wesołych piosenek jest po prostu bardziej adekwatna. -
7.07.07.07.0"Ballada o Busterze Scruggsie" pomimo gracji, z jaką bracia ją zrealizowali, pozostaje zbiorem niezwykle gorzkich, choć uniwersalnych miniatur filmowych, w których odbija się także obecna rzeczywistość. Netflix w końcu doczekał się godnego pochwały filmu fabularnego, być może dzięki niemu młodsze pokolenia nie zapomną o dziś nieco zakurzonych dziełach gatunku. -
5.45.4Ciężko powiedzieć, jaka myśl przyświecała Gianniemu Zanasiemu tworzącemu ten film, ale instynkt podpowiada, że miał być czymś na zasadzie "katechezy na wesoło", którą ksiądz czy nauczyciel może puścić na lekcji religii, jeśli akurat marzy mu się leniwy dzień w pracy. Jednak nawet w takiej formie daleko mu do ideału, bo również w sferze moralności czy nauki Kościoła jego fabuła nie wnosi niczego szczególnego. -
7.27.2Kamera przyglądając się protagonistce mogłaby przybliżać się do poznania roli człowieka w społeczeństwie, zgodnie z założeniami metody cinéma vérité. Jednak interwencja reżysera w warstwę dramatyczną jest wyraźna, gdyż historia zmierza często w bardziej szokujące zaułki, w których nagromadzenie bólu jest wręcz przerysowane. Z drugiej strony, gdy film ukazuje zobojętniałą osobę poruszającą się bezwładnie, zachowuje wtedy wrażenie autentycznej codzienności imigrantki. -
7.57.5Twórcy nominowanego do Oscara "W objęciach węża", artystycznie wysmakowanej podróży po kolonialnych grzechach Amazonii, nazywanej nieoficjalną adaptacją "Jądra ciemności" czy spadkobiercą dzieł Herzoga, znowu trafili w dziesiątkę. -
6.06.0Z równą łatwością przychodzi filmowi pobudzenie widza do refleksji nad poruszaną problematyką, nawet pomimo szkicowego jej zarysowania. Duża w tym zasługa perspektywy, jaką przyjęli autorzy. -
??Nie dajcie się zwieść pozorom. "Krwawa wyprawa" to midnight movie w najbardziej hardkorowym wydaniu, którego pod żadnym pozorem nie powinno się pokazywać dzieciom. Z drugiej strony jest filmem ekstremalnym, lecz jego forma pozwala odpowiednio zdystansować się do wywołujących torsje treści.
-
??Mimo iż trudno rozpatrywać nowe dzieło Wilsona Yipa jako nową jakość w kinie azjatyckim z zapędami artystycznymi, to w swojej kategorii plasuje się w czołówce ostatnich lat, wzbudzając zachwyt nie tylko choreografią walk, ale i poziomem zdjęć, montażu i realizacji dźwięku.
-
??To niewątpliwie najbardziej spójne dzieło trylogii "Animerama". Znacznie odważniejsze od "Senya ichiya monogatari", jednak bardziej zrównoważone i zwarte dramaturgicznie niż "Kureopatora". Choć pełne wewnętrznych sprzeczności, nierzadko szokujące niebaczącą na konsekwencje próbą uwolnienia się z moralnych prawideł, uwodzi nie tylko stroną wizualną, ale swoistą wizją świata. -
??Historii można zarzucić infantylność, ale nie zmienia to faktu, że jest pocieszna i opowiedziana z sercem. Animacja gwarantuje błogie przeniesienie się na czas seansu do lat dzieciństwa - uwierzcie na słowo, od razu robi się lżej na duszy - a dla młodej widowni sprawdzi się jako mądra opowieść dotykająca tematów umierania, ale raczej docelowo nie dla bardzo małych dzieci, bo może nieźle nastraszyć. -
6.36.3Nie są to wybitne intelektualnie teksty do kompleksowej analizy i rozkładania na czynniki pierwsze, a dzieła które się przeżywa. Grają na emocjach, konstruują uproszczoną wizję rzeczywistości, ale przede wszystkim osiągają swój najważniejszy cel - budują w odbiorcy empatię, szczególnie dla nieobecnych dotąd w sztuce bohaterów. -
7.07.07.17.1Dramat ten świetnie wtapia się we franczyzę "Rocky'ego" i sprawdzi się jako poczciwa rozrywka nie tylko dla fanów sportów walki, w której łatwo się odnaleźć nawet nie znając poprzednich części. -
??Warto śledzić uważnie tę opowieść, by doświadczyć niebywałej, magicznej sztuczki, jednej z tak pieczołowicie wcześniej praktykowanych przez Jie. Dobrze w opowieści znajdą się fani Quentina Tarantino, przygotowani na słodko-gorzką brutalność oferowaną przez reżysera. -
??"Wyśniona kraina" prowadzona jest na dwóch płaszczyznach czasowych, raz poświęcając się retrospekcjom z egzystencji Wanga i jego przyjaciela, pochodzącego z Bangladeszu Ajita, innym razem śledztwu Loka. Yeo Siew Hua pod płaszczykiem neo-noiru przemyca konstatację nad samotnością w wielkim mieście. -
??Dla mnie była to niezwykle poruszająca i osobista podróż po życiu.
-
??Hong Deok-pyo celowo nasyca animację śmiałymi scenami seksu z wyraźną dominacją mężczyzny, aby wybijając nagle widownię ze schematów melodramatu i klasycznej kreski ilustracji, tym dobitniej wywołać konsternację a jednocześnie zakłopotanie męskiego odbiorcy zapatrzonego w obfite kształty wykorzystywanych bohaterek.
-
??Mimo subtelnego humoru Hong w swojej ostatniej twórczości konsekwentnie pogrąża się w melancholii, żeby nie powiedzieć depresji. Nie zawsze idzie to w parze z jakością, ale w tym przypadku mamy do czynienia z dziełem spełnionym.
-
??Zapewne podobnie jak "Arytmia" polskie kina ominie, jest to jednak wzorcowy przykład festiwalowego filmu, o którym warto pamiętać i na który trzeba polować, czekając aż wzbogaci ofertę któregoś z serwisów sVoD. -
8.98.9To właśnie Cleo, jej cichy dramat, jest sercem i duszą filmu, przywodząc na myśl społecznikowskie klasyki w rodzaju "Umberto D." De Siki. -
??Mimo moich cierpkich słów skierowanych w stronę filmu, zdaję sobie sprawę, że najprawdopodobniej nie jestem grupą docelową tej produkcji. Słysząc wiele pozytywnych opinii padających z ust polskich Wietnamczyków obecnych podczas pokazu, opowiadających o własnych wspomnieniach związanych z Sajgonem i dawnych czasach, myślę, że jest to produkcja o szczególnym znaczeniu właśnie dla tej grupy. -
7.57.56.86.8"Wdowy" można obejrzeć "po łebkach", kręcąc nosem na dłużyzny i dziwny sposób narracji oraz dając się porwać momentom pełnym napięcia. Można też oglądać ten film z uwagą wyczuloną na różne detale i niuanse, szperając pod powierzchnią ukazywanych zdarzeń. Dla mnie ten drugi sposób był o wiele bardziej frapujący, dzięki czemu seans okazał się ogromną frajdą. -
7.57.56.86.8"Wdowy" to film obalający patriarchalną konwencję heist movie, w którym - paradoksalnie - ostateczna akcja napadu zupełnie nie porywa, a ukazane zawirowania polityczno-gangsterskie są ograne do bólu. McQueen ma talent by stworzyć historię na miarę "Gorączki" Michaela Manna, ale niestety, tym razem mu nie wyszło.
-
??W dobie wszędobylskiej śmierci - sączy się z komunikatów medialnych donoszących o wojnach i zamachach, atakuje również z pełnych przemocy gier i filmów - melancholijny esej tajskiego reżysera wydaje się wyspą na wzburzonym morzu. Inwencja i zabawa formalna, ale i szacunek do każdego zmarłego. -
??Warto też podkreślić, że pomimo wywołujących lekki uśmiech politowania ubrań z epoki, za sprawą żywego i autentycznego zaangażowania młodych aktorów całość nabiera niemałej uniwersalności. Nagroda FIPRESCI na ostatnim Berlinale pokazuje, że dzieło Yukisady może być rozumiane i przeżywane również w świecie Zachodu. -
??Bez cienia wątpliwości można polecić "Strażnika Dahufa" wszystkim wielbicielom Orientu, gdyż Chiny to dla tego filmu więcej niż kraj, który podjął się finansowania. Twórcy darzą tradycję i kulturę swojego kraju olbrzymim szacunkiem i widać, że czerpią przyjemność w dzieleniu się tą fascynacją. Kulą u nogi obrazu niestety jest scenariusz, w którym zbyt dużą wagę przywiązano do scen akcji, ale pewnie i takie rozwiązanie znajdzie swoich entuzjastów. -
7.07.0Nie ulega wątpliwości, że mimo niskiego budżetu wizja dobiegającego sześćdziesiątki Tsukamoto jest surowa, nieoczywista i pełna energii, jakiej mogą pozazdrościć mu młodsi koledzy. Dla fanów konserwatywnego chanbara eiga może to być trudna przeprawa, ale warto się poddać jej zwodniczej mocy. -
??Opowieść ma postać dokumentu, co dostarcza przeżycia samego w sobie.
-
??"Przerywanemu tłumaczeniu" brakuje puenty, charakteru, czegoś co nadałoby sens opowiedzianej historii. Dostajemy za to próbkę dużego potencjału, który mam nadzieję Shireen Seno uda się jeszcze wykorzystać w przyszłych dziełach. -
??Oglądając dzieło Fenga musimy mieć świadomość, że to kino przeciągnięte, ckliwe, pełne uproszczeń, patosu i melodramatu typowego dla azjatyckiego mainstreamu. Jednak warto dać się oczarować tej nieco naiwnej, lecz wyjątkowo plastycznej wizji, będącej przede wszystkim afirmacją ponadczasowej przyjaźni, poczucia wspólnoty i tęsknoty za tytułową młodością. -
??Warto zanurzyć się w tym antropologicznym bajorze, by zanurkować na głębiny, gdzie kryją się ludowe obrzędy i praktyki, które być może zaraz odejdą w zupełne zapomnienie. -
??Ten projekt Wendersa, chociaż pełen rozmachu i ambitnych zamierzeń, nie wytrzymuje jednak porównania z innymi jego dokumentami. Przede wszystkim dlatego, że przeradza się poniekąd w "święty obrazek", laurkę dla postaci, o której opowiada. Zabrakło tu jakiejś próby skomplikowania i zniuansowania narracji. -
??Twierdowski prowadzi swój film dość klasycznie, interesuje go przede wszystkim storytelling i emocjonalny wymiar tej opowieści. -
??Na uwagę zasługuje zabawa gatunkami, jakiej podejmuje się reżyser, gdzie z początkowego filmu stylizowanego na kryminał noir całość przechodzi w kino bliskie stylistyce makabrycznego kina zemsty, przywodząc na myśl "Oldboya" Chan-wook Parka. -
6.06.0Jest gloryfikacją człowieczeństwa w każdej jego postaci. Zgodą na ułomność i niedoskonałość. Przyzwoleniem na emocjonalność. Nie jest bezbłędne, ale niepodważalnie potrzebne. -
??Wielka szkoda, że zaprzepaszczono szansę, by godnie złożyć hołd ofiarom tej olbrzymiej katastrofy. "Spitak" jest jednym z najgorszych krajowych przedstawicieli w tegorocznym wyścigu oscarowym, produkcją wręcz telewizyjną. Miejmy nadzieję, że Aleksandr Kott kiedyś powróci do formy z "Próby" i "Twierdzy brzeskiej", ale najpierw musi zmienić kierunek swojej twórczości.
-
6.96.9W moim odczuciu jednak "Dowłatow" pozostaje słodko-gorzką marą o twórczej pasji i najpiękniejszą laurką wymalowaną miastu nad Newą od czasu "Półtora pokoju" Andrieja Chrzanowskiego. -
7.77.77.27.2Mimo tej pozornej statyczności filmu, dzięki wzorowo poprowadzonej dramaturgii, gdzie akcja nie zwalnia ani na minutę a jedna rozmowa telefoniczna goni następną, ogląda się go z zapartym tchem. -
7.07.06.06.0Dramat pod kątem estetyki można umiejscowić gdzieś pomiędzy misterną konstrukcją utkaną z wnikliwych obserwacji obrazu Bruegla, jak "Krzyż i młyn" Lecha Majewskiego, a wyobrażeniem powstałym na podstawie baśni i mitów, jak "Pentameron" Matteo Garrone. W tym kontekście "Listopad" to niepodważalne arcydzieło, które w sposób poetycki obnaża ludzkie namiętności, przywary i szaleństwo. -
7.67.6Dla niezapoznanych z twórczością Bergmana może być początkiem transgresyjnej przygody. I w tym tkwi chyba największa wartość "Roku z życia". -
6.96.96.36.3Zdaje sobie sprawę, że "7 uczuć" jest filmem od którego niezwykle łatwo się odbić rozmijając się z konwencją. Widok dorosłych aktorów w rolach dzieci, charakterystyczna składnia wypowiedzi bohaterów, czy momentami dziwaczny humor, mogą zbudować mur nie do przebicia. Widzowie oswojeni ze stylem reżysera powinni być jednak usatysfakcjonowani. -
6.46.46.66.6Dzieło Singera i Fletchera to ledwie przeciętne kino środka, rozpięte między solidnym, lecz pozbawionym autorskiego sznytu produkcyjniakiem a zwykłą, tanią chałturą. -
??Mimo ramy fabularnej, jaką jest realizacja marzeń - co ciekawe stanowiąca odbicie autobiograficznych wątków twórców - "Delta Boys" to przede wszystkim doskonała komedia. -
4.54.54.14.1Niestety "Dziadek do orzechów i cztery królestwa" kontynuuje serię porażek zarówno finansowych jak i artystycznych. Po seansie nie trudno zrozumieć dlaczego studio postanowiło jak najszybciej wypuścić film, jeszcze przed sezonem świątecznym, do którego klimat baśni pasuje przecież idealnie. -
??Chociaż ciężko zarzucić mu złożoną dramaturgię, dla każdego kto lubi jeść będzie to seans co najmniej udany o ile nie przyjdzie do kina "na głodniaka". Wtedy dzieło Erica Khoo może działać jak prawdziwa tortura. -
??Babak Jalali pokazuje nam w pierwszorzędnym anty-westernie, jak to jest być obcym we własnym domu. -
??Jak każdy dobry kucharz wie, jeśli dodamy bardzo dużo przypadkowych przypraw do dania, to nie wyjdzie ono ciekawsze w smaku, a stanie się po prostu mdłe. I właśnie mdły to najlepszy epitet opisujący "Cukiernika". -
7.67.6Audiard niepewnie balansuje na styku dramatu, westernu, przygody i humoru, osiągając równie niepewne efekty. -
6.16.15.75.7Wychodzi na to, że gdyby twórcy wykazali się konsekwencją i zdecydowali się do końca trzymać jednej tonacji, całość wypadłaby znacznie lepiej. Mimo wszystko, jeśli przymkniecie oko na ostatnie dwadzieścia minut i jesteście gotowi na dramat w kostiumie horroru, który niekoniecznie ma na celu wywołanie uczucia strachu, powinniście być usatysfakcjonowani. -
7.77.77.77.7Chazelle uparcie podąża obraną przez siebie ścieżką, po raz kolejny utwierdzając nas w przekonaniu, że jest genialnym rzemieślnikiem. Niestety tylko rzemieślnikiem.
