MsHolmes

chaotyczny scenariusz, mdłe postaci, aktorsko tylko się ratują, wyważenie humoru i dramatu też kiepskie

czyli co by się stało, gdyby greckie ideały stowarzyszenia umarłych poetów przełożyć na zimny język oportunistycznego starożytnego rzymu

Miałam problem z tym jak pan Campos buduje napięcie w swojej ekranizacji, ni tu napięcia, ni zależy nam na bohaterach, aż do pojawienia się świetnego w swojej roli Toma Hollanda, którego wątek w końcu wprowadza coś w co można się zaangażować.Nie zawsze pasowały mi wstawki narratora, który w tak prostej historii musiał dołożyć swoje pięć groszy.Niestety od pewnego momentu, był dość łatwo do przewidzenia. Co jednak nie zawodzi, to genialna obsada aktorska (i muzyka!).Choćby dla niej warto obejrzeć

Żaden film dawno tak mi cisnienia nie podniósł, jak kurwa można było zjebać tak dobry pomysł na fabułę

orwellowska historia + iście Hollywodzki brak wrażliwości i pompatyczność = nie mogło się udać i się nie udało

Tanie zdjęcia, niezgrabna reżyseria, bardzo przeciętny scenariusz, ale Michael Sheen <3 Bardzo dobra rola jednego z najbardziej niedocenianych aktorów.

Scenariusz pozostawia wiele do życzenia, ale nie zawiodłam się Aleksandrem Gorchilinem, który wykazał duży potencjał, by rozwinąć się w świetnego reżysera. Z bardzo średniego scenariusza wycisnął ile się dało świetnie grając napięciem i naciskając na odpowiednie nuty wrażliwości

piękna muzyka i zdjęcia, świetny główny bohater z beznadziejnymi wątkami drugoplanowymi i eskalacją historii która nijak nie pasuje do finału

Złol stereotypowy, wprowadzony moim zdaniem trochę za późno. Film ma dość dziwną konstrukcję scenariusza. Dostajemy praktycznie dwa trzecie akty, z czego jeden w pierwszej połowie filmu, ale o dziwo jakoś to się klei i nie ma przystanku, o który się bałam. Produkcja nadrabia bardzo ładnymi zdjęciami, humorem i chemią między głównymi bohaterami <3

reżyseria to żart, scenariusz wydaje się niewiele lepszy,dawno nie widziałam tak źle rozłożonych akcentów w filmie,twórcy chcieli mówić ale nie wiedzieli o czym

muzyka, humor, relacje między bohaterami i sama brie - kocham <3 fabuła prosta, ale film trzymał rytm. O dziwo mało feministycznie.

wbrew spostrzeżeniom większości, oprócz kilku scen, kilku dialogów, nie znalazłam tu dużo kiczu; odpowiednio pretensjonalny do tematyki, którą porusza

piękne post-impresjonistyczne kino czyste. jeżeli ktoś zna tytuł piosenki z 47 min please let me know! coraz bardziej przekonuję się do subskrypcji MUBI <3

cały czas buduje duży dystans między postaciami a widzem, ale wpasowuje się nawet w sam zamysł, przełamuje to chociaż trafny humor; grant w końcu się wykazał

im mniej fabuły, a więcej, jak to rzekł mawiać Terry Jones, "strumienia świadomości" tym lepiej <3

Gdzie wy tu ludzie macie chaos w fabule i narracji, bo ja chyba ślepa jestem, really? XDD

Aż się dziwię jak wiele osób daje bez wahania 10/10 historii małżeńskiej, bo pomimo wybitnego występu Drivera i Johansson znajdowałam w nim tyle drobnostek technicznych czy strukturalnych filmu, że dopiero w drugiej połowie mogłam się przełamać i faktycznie zaangażować w historię

paradokumentalna baśń z bardzo dobrymi zdjęciami i inscenizacją, chujowymi dialogami, miernym scenariuszem, średnią reżyserią, grą bez emocji

Świetne dialogi i naturalność, postaci znakomicie zbudowane; intryga nie jest jakoś szalenie wybitna, ale całość ma taki uroczy charakter, że na pewno wrócę do niego nie raz. Portret starzejącej się kobiety z potrzebą do urozmaicenia swojego życia, przejścia przez coś jeszcze i znalezienia czegoś co oderwie ją od codziennych trudów, zmagania się z przyziemnymi problemami również wypadł świetnie. Określany jest jako komedia kryminalna, ale można wyciągnąć z niego znacznie więcej.

nie kupił mnie. Oglądałam na cztery razy. Nudny, intryga meh; przydałoby się jeszcze jedno przepisanie scenariusza przed produkcją

o chuj, kutcher umie grać! szanuję reżyserów za podjęcie takiego "tricky" tematu i stworzenie z niego 2 godzinnego filmu, który wcale się nie dłuży

Na początku nie mogłam się przegryźć przez tą teatralność w dialogach, ale im dalej w las, tym piękniej wszystko układało się w spójną całość.

jedna gwiazdka za twarz Rozbickiego, i jedna za zdjęcia. Jako kinowa masochistka, która lubi złe filmy i potrafi się na nich dobrze bawić, trudno mi było wysiedzieć na tym czymś, a TO juz o czymś świadczy.

Trochę kiczu, nieumiejętnie napisanego scenariusza; reżyseria leży i wstać nie może, i chociaż przez pierwszą połowę filmu znalazłam w tym coś uroczego, druga po prostu irytuje.

Mogło być lepiej, ale nie jest najgorzej. Grudzień to miesiąc średnich filmów, a już zwłaszcza świątecznych, więc bez wyrzutów można sobie obejrzeć, a ma w sobie trochę ciepła, humoru i świątecznej magii.