Myliwy

Drugi seans udowadnia, że spoilery spoilują ten film. Ale nadal oglądało się bardzo dobrze i dwie godziny minęły niepostrzeżenie. Po wyjściu z sali unosiłem się w oparach kina.

8,5. Brawo, bo wydaje się intelektualny, ale pod spodem w Huppert sporo się emocjonalnie dzieje. Nieoczywiste rozwiązania. Do ponownego obejrzenia. Film o nas.

Trochę przespałem. Na pewno świetny pomysł artystyczny, a wykonania - może po prostu nie moje klimaty.

Świetny pomysł, całość bardzo wchodzi pod skórę i treścią i formą. Jak w to wejdziesz - wow; jeśli bardziej sceptycznie - też dostaniesz coś dla siebie.

Dobrze zagrane, świetny motyw, ale poprowadzony trochę przewidywalnie. Nie bije aż po oczach schematami, ale po zastanowieniu - trochę mnie za mało zaangażowało

Ładnie zrealizowany, świetnie się ogląda. Jak dla mnie najpierw pracuje na bycie przejmującym (to mi się podobało), a potem zwraca się w stronę klasyki i bajki.

Warto obejrzeć dla jednej sceny, dla przeżycia, ale całościowo to nic specjalnego czy przemyślanego. Chyba trzeba uszanować osobisty wymiar i nic więcej.

Ech. Super zdjęcia i akuratna muzyka, Ava naprawdę w centrum i dobrze zagrana. Łatwiejsze i trudniejsze symbole, tylko zakończenie mnie nie przekonuje.

Klimat bardzo familijny, epizod za epizodem, ale sporo połączeń pomiędzy, każdy element ma znaczenie. Jak przetłumaczyć wojnę na dziecięcy. Dobrze mała zagrała.

6,5. W sumie nie chodzi tu o temat, a o formę rozmów. Tutaj może coś u widza wywołać. Dziwi mnie jednak, że nie były prowadzone sam na sam.

Bardzo uważny i skoncentrowany, ładnie skonstruowany. Zastanawiam się tylko, czy fatalny dźwięk był zamierzony?

Dla mnie słabszy niż "Chłopaki...". Może mniej mi podchodzi pastisz na romans, ale postać Stuhra tutaj bardziej papierowa.

Dobrze skonstruowany, balansuje pomiędzy czymś bardzo dobrze znanym i małymi zaskoczeniami. To pierwsze ostatecznie przeważa, ale i tak dobrze się ogląda.

To nie jest tylko pomysł i koncepcja, bo jeszcze dochodzi sposób prezentacji i forma balansująca na granicach. Z zapartym tchem, i bardzo angażujące.

Zawiedziony. Narracja muzyką - świetnie i nie wprost. Wątek miłosny banalny i sztampowy. Pierwsza połowa filmu rewelacyjna. Zakończenie aż boli.

Zręczny i świetnie zagrany dramat (stop opisowi FW), na koniec tylko łagodnieje i mówi bardziej wprost. Można się uczyć od Reitmana.

8,5. Sporo odniesień do kultury, trochę aranżacja na nowo pewnych motywów. Przede wszystkim super forma, wybitne aktorstwo i warstwa audiowizualna.

Podobały mi się niektóre zagrania filmowe i zakończenie, ale w zasadniczej części filmu opowieść o ludziach już mniej. Czarno-białość nie jakaś fenomenalna.

Dobrze zagrane i napisane, pod pretekstem wyjątkowej opowieści kryje się coś uniwersalnego, przekaz niewypowiedziany zbyt oczywiście - o to chodzi!

Nie wiem co powiedzieć... Druga część trudniejsza do interpretacji, bo trochę nie wiadomo, czy to nie wyciśnięte za bardzo. Aktorstwo i forma wspaniałe.

Trudno ocenić, bo podczas oglądania wydał się autentyczny i poruszający, a po obejrzeniu jakby z płytką treścią. Parę dobrych zagrań, ale reszta to sztampa.

Bang, mnóstwo tematów i przykładów, niedowierzanie, pęd, aż film jest autotematyczny... ale potem sam to przyznaje i tym zyskuje. Z myślą o pokoleniach.

Fajny temat i pomysł, ostatecznie dość szokujący. Intencje reżysera zrealizowane. Ale wszystko ostatecznie wydało mi się niewielkim wysiłkiem i niewiele warte.

Potrafi zainteresować, sięga w miarę głęboko w historię postaci, ale nie zachodzi daleko. I chyba, jak zrozumiałem, nie podsumowuje swojego gwoździa programu.

7,5. Kolejny dokument z interesującym pretekstem do opowiedzenia o ludziach, o społeczeństwie, o krainie - Abchazji w tym przypadku. Niestety trochę przespałem.

Jest jak zbyt dosłowna poezja. Czasem poszukiwanie efektów wizualnych, ujęciowych, trochę przerosło treść.

Bardziej standardowy dokument, ale idzie od motywacji do celu niezupełnie prostą drogą. Miejscami potrafi jednak znudzić powtarzalnością.

Poruszająco i z wyczuciem ukazana historia, prawdziwy portret, który jest jednak bardzo osobisty i odważny w realizacji. Porusza parę bardzo ważnych tematów.

Znowu osobisty, ale jeszcze lepiej opowiedziany, daje dużą, ale nieprzesyconą dozę historii, ma przyszłościowy wydźwięk i intrygującą postać. Piękny pkt wyjścia

Bardzo spokojny, kontemplacyjny, elegancki. Miejscami nudny, monotonny, ale może akurat tu o to chodzi? Dużo przespałem, więc nie mogę ocenić.

Wrażliwy i osobisty dokument, wymowne wstawki animacyjne. Temat nie jakiś odkrywczy, film nie rewolucjonistyczny, ale po prostu dobra robota.

8,5. Ukazuje paradoksy, nie daje odpowiedzi. Bardzo dobrze i mądrze zrealizowany, z rozbudowaną warstwą audiowizualną, co było tu bardzo ważne.

Poezja przeciw poklaskom. Zdumiewający niby-dokument-parodia, forma zaprasza widza do zabawy.Czasem trochę mało czasu by się zastanowić, ale chyba o to chodziło

Może niesłusznie, ale przeszkadzało mi wydziwianie i nerwowość kamery, jakieś improwizacyjne próby imponowania. 2h krzyku o tym samym,to nic dobrego i ciekawego

Ładnie skonstruowany dokument, który wydaje się być usytuowany w odpowiednim czasie w odpowiednim miejscu. Świetnie nakręcony, z koncepcją. Muzyka Maxa Richtera

Lekko performance'owa, ale perfekcyjnie opowiedziana historia, wielopoziomowa (w tym mikro i makro) i bardzo ciepła. Prawdziwa uczta i perełka.

Chyba warto zobaczyć, dla mnie miał szczególne znaczenie, struktura raczej zrozumiała, chyba zręcznie zmontowany, bo nie czułem kiedy zmieniał się rozdział.

Na pewno skłania do myślenia, nie nuży się mimo długości. Jest istotny do obejrzenia w tym czasie i sam to podkreśla.