- Kuba Stolarz
- Mężczyzna
- 19 lat
Najfantastyczniejszy recenzent filmowy pod słońcem, no chyba, że zacznie padać. Gadam o rzeczach - czasem z sensem, czasem bez.
- Ostatnio obejrzany film: 25 czerwca 2019 (1 mies. temu)
- Na Mediakrytyku od: 14 marca 2018 (1 rok temu)
-
7.77.77.37.38Jaka piękna rozpierducha. Tylu sposobów na pozbawienie kogoś duszy nie zobaczycie na ekranie przez dłuższy czas, zaś brutalna przemoc dostarcza zarówno sadystycznej radości, ale i doskonale wyważonego czarnego humoru (scena z nożami to najlepsza rzecz jakkolwiek kiedykolwiek). Rozjeżdża się w warstwie fabularnej, bo za bardzo chce rozbudować swoje uniwersum i pokazać, że każdy rejon świata jest opanowany przez tę międzynarodową grupę zabójców, ale w warstwie zabawowej nie zawodzi ani trochę. -
4.14.13.43.42Tak leniwe gówno, że nawet nie chce mi się o tym pisać. Styl kręcenia zerżnięty w stu procentach od Wana, postaci zachowują się idiotycznie, tempo jest cholernie mozolne, a straszenie to festiwal walenia drzwiami, oknami i pęknięciami szyby. -
6.36.36.16.17Bardzo spoko, aż jestem w szoku. Jasne, zbyt często uderza w fałszywą nutę i walnie o jednym monologiem Jugheada za dużo, ale zawsze jest uczciwy w tym, co chce przekazać, i nie romantyzuje mukowiscydozy - wręcz przeciwnie, pluje na nią ze wszystkich stron. Nie wykorzystuje jej jako tanie wzruszki, nie jest wciśnięta na siłę, a główny duet tak dostarcza emocji, że w paru momentach łezka kręciła się w moim oczodole jak porąbana. Nie poczułem się oszukiwany przez twórców ani na moment. -
4.94.94.04.02No i jak zwykle skończyło się na pomyśle. Akcja leży, efekty jakoś wyglądają, a humor jest STRASZLIWIE tryhardowy. Hi hi Hitler na T-Reksie, ha ha Mark Cukierberg reptilianinem, hue hue wyznawcy Steve'a Jobsa, ło ło ło żeż ty, ależ to jest nieśmieszne. -
8.38.38.68.68Sporo wad, sporo przepychu i nadmiernego epatowania fanserwisem przez bite trzy (!) godziny, ale cholera, nie można powiedzieć, że nie ma tu serca. Bo serducho bije jak szalone i ani myśli się zatrzymywać przez cały czas trwania. Godne, wzruszające, przezabawne, zapierające dech w piersiach i oszałamiające widowiskową akcją pożegnanie z naszymi ulubionymi bohaterami. Film, który zasłużył sobie na miano epickiego, jak żaden inny od dawien dawna. -
7.17.18.38.37Del Toro poszedł w full del Toro - czyli więcej samoświadomości i robienia sobie jaj z baśniowej konwencji. Fabuła cieńsza, ale frajda znacznie okazalsza, a warstwa wizualna jest po prostu oszałamiająca. -
??7.27.26Typowy film superhero z początku tego wieku, ale poprowadzony tak autorską ręką, że wybija się ponad przeciętność z gracją Dawida Kubackiego. Ron Perlman to jeden z najlepszych castingów w historii kina, a oprawa wizualna nie zestarzała się ani trochę. Prawie. -
6.66.66.06.07Niby schematy, pompatyczność i masowe klepanie się po pleckach, ale powera to on daje. -
7.47.47.07.07Cloverfield to najgorsza rzecz w Cloverfieldach, bo bez końcowego przypięcia pod uniwersum jest 8/10. -
6.36.36.16.15Dużo serducha, ale więcej zgrzytania zębami niż cieszenia się tym wybuchem frajdy. -
7.27.26.96.96Nudna historia ze świata Harry'ego Pottera, która ma gdzieś ciekawsze wątki (jak przeszłość Syriusza, Severusa i założycieli domów Hogwartu) i woli pokazać, jak doszło do napisania lektury szkolnej. Fajna, lekka i przyjemna wydmuszka. -
7.87.87.67.64Strasznie chaotycznie nakręcona bajka o marzeniach, w którą po prostu nie wierzę. To już lepiej przeczytać książkę i obejrzeć oryginał, bo Franco nakręcił nie hołd dla "The Room", tylko jego Netflix adaptation.
