StVincent
Użytkownik- Patryk Koziara
- Mężczyzna
- 24 lata
Oceniam pod kątem gatunku. Nie mierzę wszystkich filmów jedną miarą.
- Ostatnio obejrzany film: 24 stycznia 2020 (3 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 24 lutego 2018 (1 rok temu)
-
1156obejrzanych
-
1154recenzje
-
1155ocen
-
883pozytywne
-
272negatywne
-
280punktów
-
6.5średnia
-
76%pozytywnych
-
1.0odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 34%, Komedia 17%, Horror 13%, Thriller 12%, Przygodowy 9%, Sci-Fi 9%, Familijny 7%
- Najczęstsze kraje: USA 78%, Wielka Brytania 16%, Francja 9%, Niemcy 9%, Polska 9%, Kanada 5%, Japonia 3%
- Poziom ocen: 41% wyżej, 26% niżej, 33% tak samo jak inni użytkownicy (średnio 0.3 niżej)
Ostatnio obejrzane
-
7.17.17.27.27To nie jest film dla każdego. Nowa Mary Poppins oczarowuje lekkością, czasem banałem, lecz sprowadza go do radosnych wrażeń. Rola E. Blunt odpowiednio wyważona -
??7.57.56Film obfituje w liczne krwawe atrakcje z wyrywaniem oczu włącznie, co przemawia za filmem. Zły montaż poszczególnych sekwencji to ogromna wada tego filmu. -
??4Uwaga! Tekst zawiera spoilery. Kliknij żeby zobaczyć.Naiwnie grający na uczuciach film. Dwie duże głupotki: przedwczesna śmierć Bobby'ego; pójście matki w paradzie było totalnym przegięciem. Cóż za wspaniała przemiana..
Najwyżej ocenione
-
8.08.08.48.410Bardzo dawno nie było w kinie tak mądrego i dorosłego filmu o przyjaźni. Gerwig stworzyła coś ponadczasowego, operuje romansem tak samo, jak Tarantino przemocą. Saoirse Ronan i Florence Pugh (wybacz Lauro Dern, młodsza koleżanka powinna zdobyć Oscara) grają na wysokim poziomie, tchną nowe życie w swoje postaci. -
7.97.97.67.610W trakcie seansu wstrzymuje się oddech, ponieważ wszystko jest majestatycznie ukazane, a gdy już jest koniec czuć przerażenie, niemoc i lęk. Kogel mogel wątków, od głupoty Amerykanów po dramatyczną sytuację głównej bohaterki, by połączyć wszystko obscenicznymi obrządkami. Aster to geniusz, nadaje gatunkowi zupełnie inny styl i świetnie sprawdza się to na dużym ekranie. -
7.67.67.77.710Świetny scenariusz pod pierzynką stłumionych emocji. Bomba, która nigdy nie wybuchnie, ale nadal ma swoją moc. Brak schematów, piękne kadry. To wystarczy by mnie zachwycić.
Najniżej ocenione
-
??1Postacie męskie okropnie nijakie, żeńskie nie najgorsze. Miała być przygoda a otrzymałem co najwyżej spacer po głębi z ładną otoczką, pustą w środku. -
2.42.42.42.41Propagandowe gówno, które robi sieczkę w głowie. Tyle nieprawd i półprawd co w "Botoksie" Vegi.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
7.37.37.17.11Porażka na całej linii. Szereg wkurzających bohaterów: niestraszny Babadook, irytująca ba-ba-matka z okropnym ba-ba-bachorem. O fabule nie wspomnę.
Najwięcej polubień
-
6.36.36.46.47Nie uniknie porównań do "Gwiazd naszych wina" i tylko wychodzi mu to na dobre, ponieważ "Trzy kroki od siebie" ten pojedynek wygrywa. Co prawda łapie w ckliwe i łzawe pułapki (przyznam że sam w jedną dałem się złapać), ale nie jest fałszywy, ponieważ choroba staje się nośnikiem informacji, a nie emocji. Promienna główna bohaterka nie daje o sobie zapomnieć i dzięki niej aż chce się żyć. -
6.56.55.55.56W pewnych aspektach (scenografia, montaż) jest lepszy niż poprzednik, za to ma momenty bardzo chwiejne, które wieją nudą. I to jest wina scenariusza, bo przez prawie połowę filmu nie wiedziałem o co właściwie w nim chodzi (?!). Ostatnie pół godziny świetne, na uznanie zasługuje scena pośród morskich fal. -
9.09.08.98.99Reżyser ciągnie wiele srok za ogon, lecz w przeciwieństwie do swoich kolegów po fachu robi to w tak inteligentny sposób, ze ciężko się do czegokolwiek przyczepić. „Parasite” jest lekcją, nauczką oraz katharsis dla widza, być może i dla samego twórcy. Ciągłe napięcie pogłębia zaprezentowany wachlarz emocji przez co film zyskuje na wiarygodności.
