P_Modzelewski

Wiele elementów sprawia, że uzasadnionym jest stawianie TWBB w czołówce XXI wieku. Dla każdego wybijające się może być coś innego. W moim przypadku jest to główna idea, a więc zobrazowanie instrumentalizmu w ludzkim działaniu i najgorszy jego cech i skutków - w sposób niezwykle trafny.

Luca Guadagnino artystą i estetą jest. Tym razem udowadnia to w ramach horroru. Jednym jednak z tych horrorów, które nie straszą, a najwyżej "grożą". Mimo to ( a raczej - dzięki temu) potrafią zostać z nami na więcej niż jeden wieczór.