Bartłomiej Paszylk
Krytyk- Ostatnio dodana recenzja: 29 czerwca 2019 (1 mies. temu)
- Na Mediakrytyku od: 29 lipca 2016 (3 lata temu)
-
??10
Dostajemy nie tylko jeden z najciekawszych wizualnie filmów o potworach, ale także najbardziej ponure dzieło tego gatunku, jakie kiedykolwiek powstało. -
??10
Najlepszy zły horror, jaki znam. Brak w nim logiki, spójności, gładkiego montażu, profesjonalnego aktorstwa i nienagannych efektów specjalnych, ale jednocześnie jest dziełem tak hipnotyzującym i tak gładko wślizgującym się do naszej podświadomości, że po seansie nie sposób o nim zapomnieć. -
??6.66.610
Choć więc fabuła filmu nie porywa oryginalnością - jest to tak naprawdę bardzo prosta opowieść o zemście, jakich na przełomie lat 70. i 80. XX w. pojawiło się w kinie bardzo wiele - to sceny licznych pościgów i stłuczek nakręcono z takim talentem, że widzowie niejednokrotnie wracali do kina żeby przyjrzeć się im dokładniej, zamieniając tym samym "Mad Maksa" w kasowy hit. -
7.47.49
Dokument niezwykły: taki, który z równą przyjemnością obejrzy ten, kto piosenki Wojciecha Młynarskiego zna na pamięć i ten, komu tylko obiły się o uszy. -
4.54.53.73.78.3
Fabularnie do poziomu powieści Nesbø nie dorasta - bo żeby dorosnąć musiałby być kilkunastogodzinnym serialem - ale wynagradza nam to wykreowaniem niebanalnego świata, który nawet tym, którzy na film narzekają niełatwo będzie po seansie wygonić z pamięci. -
7.97.97.27.28.3
Przez większą część filmu Wright pewnie trzyma w garści i zwariowaną fabułę, i kolejne sceny furiackich pościgów samochodowych, i mieniącą się wieloma barwami ścieżkę dźwiękową, tworząc dzieło ocierające się o ideał. -
6.36.36.26.28.3
Nie przegapcie tego filmu - to najlepszy horror, jaki w tym roku nawiedził nasze kina. -
7.07.07.37.38
Otrzymujemy unikalną mieszankę lekkiej, improwizowanej komedii w charakterystycznym dla niego stylu oraz przenikliwego, ujmującego urodą zdjęć dramatu egzystencjalnego w stylu późniejszych filmów brata, krótko mówiąc: dostajemy coś, co ogląda się z niesamowitą przyjemnością, ale zapewnia nam też poczucie obcowania z dziełem ważnym i niezwykłym. -
6.96.95.75.78
Antoniak zręcznie posługuje się niedopowiedzeniami i z pomocą znakomitych aktorów oraz rewelacyjnego holdenderskiego operatora Lennerta Hillege buduje świat pozlepiany z tego co nam obce i bliskie, świat, który może nie do końca rozumiemy, ale który gdzieś głęboko siedzi w każdym z nas. I dlatego "Pomiędzy słowami" działa na człowieka z tak potężną mocą. -
7.27.26.96.98
Wśród wielu marnych, kompletnie nieśmiesznych amerykańskich komedii na szczęście wciąż jeszcze trafiają się takie niespodzianki jak "Wieczór gier": szalone, nieprzewidywalne, świetnie zrealizowane i autentycznie poprawiające nastrój, tak jak kiedyś filmy z Chevym Chase'em albo Steve'em Martinem. -
7.47.48
Dzieło z jednej strony świetnie przemyślane, poukładane i opanowane - zupełnie jak sam Borg - a z drugiej - nerwowe i kipiące od emocji jak McEnroe. -
7.87.87.77.78
Nie jest może horrorem, które będzie Was gnębił po nocach, ale to znakomicie zrealizowany film. Bo reżyser wcale nie podporządkowuje opowiadanej historii regułom filmowego horroru. -
??8
Zwariowany i momentami sprawiający wrażenie niedbałego - ale czuć, że stworzył go utalentowany reżyser i w żadnym wypadku nie można powiedzieć, że jest to dzieło, które nie zasłużyło na swój sukces. -
6.86.87.07.08
Początkowo to bombardowanie widza nowymi informacjami może być nieco przytłaczające, ale kiedy już wczujemy się w specyficzny rytm filmu - rozwałka/nerwowe dyskusje/rozwałka/nerwowe dyskusje i tak w kółko - przestaje nam to przeszkadzać, a z drugiej strony- umożliwia upchnięcie w 100-minutowym filmie wielu scenariuszy rozprawienia się z bestią, odwołujących się do rozmaitych dramatycznych wydarzeń z dziejów Japonii. -
??8
Debiut reżyserski Adama MacDonalda przywraca bowiem wiarę w zanikający gatunek survival horroru, w którym nie ma miejsca na modne dziś dowcipkowanie i puszczanie oka - tu podczas seansu człowiek ma się autentycznie trząść o życie bohaterów, a przecież właśnie coś takiego nakręcić najtrudniej. -
??8
Japończycy to jednak potrafią się bawić! To, co w rękach większości filmowców amerykańskich szybko zamieniłoby się w nudną i żenującą żonglerkę gatunkowymi kliszami, u Japończyków od początku do końca poraża energią i pomysłowością. -
??8
Scenariusz filmu nie omija co prawda niektórych gatunkowych schematów, ale wspólny występ Sudeikisa i Brie wynosi tę opowieść wysoko ponad przeciętność. -
??8
Choć, podobnie jak w przypadku wielu wcześniejszych filmów tego reżysera, po seansie można odczuć drobne rozczarowanie, że w niektórych fragmentach Baumbach nie poszedł trochę bardziej po bandzie i nie wycisnął z materiału jeszcze więcej, to i tak jest to jedna z najlepszych "komedii o życiu" ostatnich lat. -
5.85.85.45.48
Jest to film trochę niedzisiejszy, nie poddający się niewolniczo wymogom kina komercyjnego, w paru momentach olśniewający wizualnie, ale nie przeładowany efektami do tego stopnia, że ma się ich dość, scenarzyście Jonowi Spaihtsowi nie brak pomysłów na dramatyczne zwroty akcji, ale dawkuje nam je z rozsądkiem, dbając jednak o wiarygodność przedstawianych wydarzeń. -
8.18.17.67.67.5
Mimo wszystkich emocji, jakie mi "Dunkierka" zaserwowała, po wyjściu z kina trudno mi było myśleć o niej inaczej niż jako o zaprzepaszczonym arcydziele. -
8.18.18.18.17
Oby jak najwięcej ludzi związanych z Kościołem obejrzało ten dokument - bo choć jako oceniany jako dzieło filmowe na pewno nie jest on doskonały, to z przerażającą prawdą, jaka została w nim ukazana po prostu trzeba się zmierzyć. -
6.76.76.46.47
Idealna odtrutka na przeładowanych wybuchowymi efektami cyfrowymi "Avengersów: Wojnę bez granic". -
6.86.87.37.37
Nie chcę przez to powiedzieć, że fabuła "Dziewczyny..." jest pozbawiona sensu, banalna albo niedopracowana, ale z pewnością to nie ona była tu dla Carrisiego najważniejsza, liczyło się raczej wytworzenie specyficznej atmosfery spowitego mgłą koszmaru i wciągnięcie widza w emocjonującą grę, nawet za cenę pewnych nielogiczności i nieprawdopodobieństw. -
6.76.76.06.07
Ktoś może powiedzieć, że "Han Solo" to w porównaniu z "Rogue One" albo "Ostatnim Jedi" film rozczarowująco mało wywrotowy, ani przez moment nie próbujący wstrząsnąć uniwersum Gwiezdnych wojen. Moim zdaniem zapewnia on natomiast bardziej porywającą rozrywkę niż oba te tytuły - a w filmie o Hanie Solo to właśnie to, a nie jakieś wstrząsanie uniwersum, interesuje mnie najbardziej. -
6.76.77
Choć w pewnym momencie film Genovese popada w lekką monotonię, to sprytnie rozegrany finał wynosi go na wyższy poziom, pozostawiając nas z uczuciem satysfakcji i podobnej epifanii, jaką odczuwało się po seansie wcześniejszego dzieła reżysera. -
7.57.57.37.37
Od "Tylko dla odważnych" tchnie autentyzmem - nie tylko dzięki solidnej obsadzie i efektownym zdjęciom Claudia Mirandy, ale także dzięki dbającemu o realizm scenariuszowi opartemu na artykule Seana Flynna z pisma GQ. -
7.17.17
Amatorskie zdjęcia ze smartfonów wykonane przez późniejszych założycieli grupy RBSS zostały zedytowane i uzupełnione nowszymi ujęciami przez cenionego nowojorskiego dokumentalistę Matthew Heinemana, co jednak nie odebrało końcowemu materiałowi surowego charakteru i brutalnej siły rażenia. -
6.06.07
Reżyser "Podwodnej pułapki", Johannes Roberts, nie bawi się w subtelności i rozwlekanie akcji tylko od razu przechodzi do rzeczy, dzięki czemu jego film wciąga, trzyma w napięciu, serwuje parę realistycznie obmyślonych niespodzianek i prowadzi do szybkiej, mocnej konkluzji. -
??5.35.37
Gdyby nie znakomita obsada, "Ukojenie" byłoby pewnie kolejnym przeciętnym thrillerem, na który niekoniecznie warto zwracać uwagę. Na szczęście obecność hipnotyzującego Anthony'ego Hopkinsa, uwodzicielskiej Abbie Cornish i przesympatycznego Jeffreya Deana Morgana czynią z tego filmu coś, co nie tylko dobrze się ogląda, ale i zapada w pamięć. -
7.37.37.47.47
Najlepszy film z gwiezdnowojennego cyklu od czasu "Powrotu Jedi", ale można by też powiedzieć, że jest on jednocześnie spełnieniem najskrytszych marzeń i najgorszych koszmarów wiernych fanów sagi. -
6.36.37
Sądzę, że gdyby chcieć się zadumać nad każdym ważnym wydarzeniem z życia Armstronga, wyszedłby z tego albo jeden piekielnie długi film albo i mini serial - być może niezły, ale na pewno pozbawiony tego szaleńczego, "wyścigowego" tempa, o które, jak sądzę, chodziło Frearsowi. -
7.47.47
Rzadkość: polski film, w którym mamy nie tylko ładne zdjęcia, ale też samych dobrych aktorów, zrozumiałe dialogi i do tego sensowny scenariusz. -
7.37.36.56.57
Naprawdę nerwowo robi się tu dopiero w samym finale. Większość filmu to natomiast urokliwa widokówka ze skąpanych w śniegu okolic wokół Góry Gór. -
6.46.47
Twórca "Szóstego zmysłu" nareszcie nakręcił film, który nie tylko da się oglądać, ale który też w pewnym stopniu przywołuje atmosferę jego najsłynniejszych dokonań sprzed lat. -
7.27.25.85.87
"Powstaniu Warszawskiemu" na pewno nie brak odpowiedniego dramatyzmu: zaczyna się - jak na tę tematykę - stosunkowo lekko, z odrobiną humoru i z dystansem do całej tej "misji" filmowania wojny, aby potem powoli, ale nieodwołalnie przekształcać się we wstrząsającą, zrealizowaną z narażeniem życia kronikę piekła na Ziemi. -
6.96.96.76.77
Nawet jeśli do najlepszych filmów reżysera trochę mu brakuje, to spędza się z nim bardzo przyjemne dwie godziny. -
3.53.52.82.86.7
Bo można mówić o "Czuwaj" wiele rzeczy, ale do aktorstwa młodzieży, zdjęć utalentowanego operatora Łukasza Gutta czy dynamicznego tempa akcji przyczepić się raczej nie wypada. A to wszystko - plus intrygujący pomysł wyjściowy - to przecież w przypadku krajowej produkcji gatunkowej wcale nie tak mało, prawda? -
5.25.25.15.16.7
Nie okazałby się sukcesem gdyby nie żwawo poprowadzona akcja, przekonująco zrealizowane cyfrowe sztuczki, dzięki którym możemy podziwiać oszałamiającą iluzję Perły, ale też przede wszystkim - aktorzy, dzięki którym mamy za kogo trzymać kciuki, a zarówno Johnson, jak i Campbell - z charyzmą wcielająca się w jego twardą żonkę wypadają na ekranie nadzwyczaj przekonująco i sympatycznie. -
6.86.86.7
Gdyby w finale udało się Axelssonowi trochę mocniej zdzielić mnie w łeb, pewnie zaliczyłbym "Pamiętam cię" do swoich ulubionych horrorów roku. A tak wpisuję go na listę horrorów, które warto mieć pod ręką kiedy letnia aura zrobi się tak nieznośna, że będę potrzebował szybkiej wycieczki do Islandii. -
6.76.75.95.96.7
Choć więc nie wszystko się twórcom "Konga" udało i tak jest to w znacznej mierze dzieło oryginalne i ekscytujące. Jeśli macie ochotę na egzotyczną przygodę w oparach napalmu - śpieszcie do kin! -
6.26.26.46.46.7
W scenach strzelanin żaden film zrealizowany dotąd pod tym szyldem nie rozsadzał ekranu taką energią i nie porażał takim autentyzmem. -
5.75.75.65.66.7
Jeśli jednak idziecie na "183 metry strachu" z nastawieniem "rozerwijmy się trochę, podpompowując organizm adrenaliną i pocieszając się, że dzień spędzony w morzu to nie zawsze najlepszy pomysł" - nie powinniście być tym seansem zawiedzeni. -
5.85.86.76.76
dobry film - ale, jak wiadomo, dobre jest wrogiem genialnego. Choć więc Marsh zgłębia tutaj podobną tematykę, co poprzednio - znów otrzymujemy obraz geniusza walczącego z przeciwnościami losu, aby udowodnić światu swoją niezwykłość - to efekt jest zdecydowanie mniej oszałamiający niż w przypadku "Teorii...". -
3.93.96
Niektórzy mogą zapytać dlaczego niby mieliby oglądać po raz kolejny tę samą historię, ale odpowiedź jest w tym wypadku zabójczo prosta: oczywiście dlatego, że gliną walczącym o honor i całą resztę jest w tym wypadku Karl Urban, jego kusicielką - Sofía Vergara, a jego wymiętolonym przez życie mentorem - Andy Garcia. -
7.27.26.46.46
Podoba mi się, że Coogler nie postawił wyłącznie na efekty specjalne, ale też na bohaterów. -
5.55.56
Co więc jest w "Niezwyciężonym" nadzwyczajnego, że warto mimo wszystko zmierzyć się z tą niewesołą opowieścią? Nie - nie tylko przekonująca, pełna bólu rola Gyllenhaala, choć to właśnie on zebrał za film największe pochwały. Moim zdaniem równie mocno zasłużyła się w tym wypadku Tatiana Maslany grająca rozdartą między sprzecznymi uczuciami dziewczynę Jeffa.
- Wyświetlasz recenzje bez 9 duplikatów. Wyświetl wszystkie recenzje