7.2
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 91% pozytywnych
- 25 krytyków
7.1
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 100% pozytywnych
- 9 użytkowników
W środku arktycznej tundry rozbija się samolot z jedynym pasażerem.
- Obsada: Mads Mikkelsen, Maria Thelma Smáradóttir
- Reżyser: Joe Penna
- Scenariusz: Joe Penna, Ryan Morrison
- Ostatnia aktywność krytyków: 7 marca 2019 (1 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 24 kwietnia 2019 (wczoraj)
- Premiera kinowa: 1 lutego 2019 (2 mies. temu)
- Premiera światowa: 10 maja 2018 (11 mies. temu)
7.2
10.0
0.0
25
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
91%pozytywnych
-
25recenzji
-
22oceny
-
20pozytywnych
-
2negatywne
- Znaleziono 26 recenzji. Wyczyść filtry
-
8.5
Bardzo udany film o dramacie przetrwania w beznadziejnej z pozoru sytuacji, o sile woli, uporze, chęci przeżycia, walce, samotności. Przepiękny wizualnie, okraszony doskonałą ścieżką dźwiękową, ze świetną kreacją Madsa Mikkelsena, któremu brawa należą się nie tylko za sam kunszt aktorski, ale i za fizyczne poświęcenie dla roli, dzięki któremu "Arktykę" ogląda się tak dobrze, mimo ogarniającego ciało chłodu. -
8.3
Widok niezabudowanego terenu, zdanie na siebie, brak możliwości prowadzenia dialogu i przejmująca cisza przerywana zmieniającą się pogodą sprawiają, że większości widzom trudno będzie zmierzyć się z takim wizualnym oderwaniem od zdobyczy cywilizacji i postępu technologicznego, warto jednak zdobyć się na takie zderzenie dwóch światów, by zyskać odpowiednią refleksję, co nam pozostaje, gdy pozbędziemy się tak znanych wygód. -
8.3
Bardzo skromne kino. W wyciszeniu, niemal braku słów i podkreśleniu człowieczeństwa dwójki postaci tkwi ogromna siła tego filmu. Penna nakręcił obraz pozbawiony hollywoodzkich trików. Nie doświadczymy w nim spektakularnych lawin ani bijatyki z niedźwiedziem. Dzięki znakomitej, pełnej emocjonalnego oddania roli Mikkelsena doświadczamy całego przekroju emocji człowieka walczącego z prawami natury. -
8.3
Filmowa adrenalina w czystej postaci. "Arktyka" to jeden z najmocniej trzymających w napięciu filmów ostatnich lat. Od pierwszej zaspy do ostatniej. -
8
Film idealny do kina, bo wymaga on skupienia i pozwolenia na wciągnięcie się w historię. Nie jest to film dynamiczny, efekciarski, ale napięcie i emocje sprawiają, że trudno oderwać wzrok czy myśli. -
8
To nie tylko znakomicie sfilmowana i brawurowo zagrana przejmująca opowieść, ale też ważne przypomnienie tego, że nie jesteśmy panami i władcami tej planety. -
8
Jest bezkompromisowym i niekrzykliwym widowiskiem, więc nie upatrzymy tam prosto zbudowanej dramaturgii, jak w podobnej maści utworach - Cast Away, czy 127 godzin. -
7.6
Penna zrobił naprawdę dobry film o ludzkich instynktach, o człowieczeństwie drzemiącym w każdym z nas, o potrzebie pomocy obcym wbrew logice. Choć narracyjne głupoty mnożą się pod koniec opowieści, puszczam je mimochodem. -
7.5
Kino nastrojowe i refleksyjne, zmuszające nas do przemyśleń na temat natury ludzkiej, jej wrażliwości, ale też otaczającego nas bezkresnego piękna dziewiczej przyrody. -
7.5
Jeśli niestraszna Wam zima za oknem, to idźcie do kina na Arktykę. Podczas seansu również poczujecie chłód, ale obejrzycie też ciekawą, trzymającą w napięciu produkcję. -
7
Ten film się "czuje", zarówno zimno i ból, jak i rozpacz i zanikającą nadzieję. Obraz mocno angażuje, niby obserwujemy potyczki bohatera z perspektywy wygodnego fotela, ale ten dystans z każdą minutą akcji zanika. -
7
Pena w swoim debiucie wykazuję się dojrzałością i zabiera widza na bardzo niekomfortowy spacer po Arktyce. Zarówno fani Madsa wyjdą z kina zadowoleni, jak i osoby szukające ochłody w "biegu oscarowym", szczególnie te, które cenią sobie przyjemną, lecz niezbyt wymagającą dawkę "slow cinema". -
7
To nie tylko fascynujący obraz walki człowieka z nieubłaganą naturą, lecz skromna, a jednocześnie bardzo emocjonalna opowieść o sile człowieczeństwa i woli przetrwania. Mądra treść i piękna wizualnie forma. -
7
Fanom "Alive - dramatu w Andach" zabraknie być może trochę scen spod znaku gore, ale finalnie powinni być usatysfakcjonowani. Fani "127 godzin", czy "Wszystko stracone" poczują się tu, jak w domu. -
7
Jak na fabularny debiut, wyróżnia się konsekwentną wizją i podziwu godną determinacją w realizacji. Penna wyraźnie poszukuje własnych filmowych kodów, nie chce mówić cudzym językiem. W przeciwieństwie do jego internetowej twórczości, "Arktyka" to dzieło jak najbardziej serio - chłodne, precyzyjne w stylu skandynawskiego slow cinema, zaskakujące dojrzałością. -
7
Pełnometrażowy debiut Joego Penny to produkcja dobrze zrobiona, mocno trzymająca się realistycznego podejścia i hołdująca idei podążania wytyczonymi ścieżkami i schematami nawet w sytuacjach ekstremalnych. -
7
Całość pozostaje w miarę bezpieczną, bezbolesną i łatwo przyswajalną rozrywką. Ale też i obiecującym startem kariery... -
6.7
Penna opowiada o prawdziwym człowieku i jego ciężkich zmaganiach z nieprzyjazną naturą, w sposób bardzo ludzki. I chociaż to, co w tej produkcji najcenniejsze, ulatuje gdzieś w ostatnich minutach seansu, pozostaje ona solidnym i wartościowym dziełem. -
6.7
Nie proponuje nic szczególnie nowego w ramach tej gatunkowej formuły. Potrafi trzymać w napięciu dzięki konsekwencji, z jaką reżyser podąża raz obraną ścieżką. Jedynie w finale stawia na zbyt łatwe moim zdaniem rozwiązanie. -
6
Szkoda jednak, że tak świetnie poprowadzony film kończy się mainstreamowymi kliszami, które zamiast prowadzić "Arktykę" ku artystycznemu spełnieniu, spychają ją na dawno temu przetarte szlaki doskonale znanego gatunku. -
5
Powtarzane z konieczności czynności, stanowiące pierwsze sceny, pozbawione zupełnie kontekstu czy jasnej motywacji są mocnym i prawdziwym elementem tego dreszczowca. -
5
To seans, który można odbyć przy okazji transmisji telewizji czy w wolny wieczór, po znalezieniu go na ulubionej platformie streamingowej, ale zdecydowanie nie warto wybierać się specjalnie dla niego przed ekrany kin. -
?
Przypomina zatem o czymś wyjątkowo istotnym dla samego szeroko pojętego kina katastroficznego i survivalowego, które zazwyczaj tak bardzo jest skupione na wizualizacji żywiołowej katastrofy, że zapomina o znajdującym się w jej środku człowieku. -
?
Oddając sprawiedliwość Pennie, trzeba powiedzieć, że udaje mu się zbudować napięcie, mimo że cały czas dobrze wiemy, iż bohater przeżyje. Film ma dobre tempo i brzmienie blockbustera - kompozycje Josepha Trapanese przypominają patosem te, które stworzył do "Niepamięci" z Tomem Cruisem czy "Zbuntowanej" z Kate Winslet. -
?
Nie da się zapomnieć tego obrazu! I nie da się go nie przeżywać całym sobą. Nieco ponad 1,5 godziny spędzone z filmem ARKTYKA zostawiły we mnie ślad na zawsze. Jego surowa, ascetyczna wręcz estetyka, połączona z poetycko wręcz ujętą wzniosłością opowieści o wszystkim, co najważniejsze - powaliła mnie na kolana! -
?
Dobre kino rozrywkowe, zrobione w sposób minimalistyczny, słusznie polegające na talencie jednego aktora i pięknie pokazanej naturze.
- Wyświetlasz recenzje z 1 duplikatem. Ukryj duplikaty recenzji