Ethiopiques. Muzyka duszy

Bochniak swoją opowieść ubarwia dodatkowo świetnymi animacjami, które dają wgląd w kolorowy, roztańczony czas narodzin etiopskiego przemysłu muzycznego, ale również pokazują szarzyznę i smutek długich lat rządów komunistycznego reżimu. Świetnie dopełniają one dość skromne archiwalia i nie pozwalają zastygnąć dokumentowi w nieszczególnie atrakcyjnej formule gadających głów. Strona wizualna nie odstaje więc od znakomitej warstwy muzycznej.

Po obejrzeniu dokumentu "Ethiopiques: Muzyki duszy" Macieja Bochniaka, towarzyszyły mi emocje podobne do reakcji po "Buena Vista Social Club" czy "Sugarmenie". Chce się żyć, kochać muzykę i kochać ludzi. Rzadkie i cenne uczucie.

"Ethiopiques" przerosło Bochniaka. Zupełnie tak, jakby nie umiał znaleźć dla tematu ani bohatera, ani odpowiednio chwytliwej historii.