Ostra noc

Niegroźny film z głupawym założeniem, ale nakręcony przez Aniello bez większych pretensji. Specjalistą nie jestem, ale potrafię sobie wyobrazić gorszy wieczór panieński.

Jasne, że część humoru była przegięta, ale nie w ten niesmaczny, a raczej żałosny ton. Jest więc kilka szczególnie kiepskich fragmentów, ale jako że całość podparta jest nośną, zabawną fabularną osią, to seans mija bez większego bólu.

Jeden z tych filmów, które w procesie produkcyjnym były zapewne świetną zabawą dla ekipy, a które jako efekt finalny nie są już żadną zabawą dla widza.

Film nie niepozbawiony wad, a imprezowe przyjaciółki dość często wpadają w ograne schematy. Jednak przy tym pozostawiono sporo miejsca na dobrą zabawę, choć nie tak częstą jakby się chciało.

Spełnia swoją podstawową funkcję, czyli interwałów dla przepony. Pomimo paru potknięć debiut Lucii Aniello wpisze się do kanonu amerykańskich komedii.

Typowa komedia kumpelska bez fajerwerków. Brakuje w niej naprawdę zabawnych momentów, które warto wspominać. Tytuł produkcji sugerował "jazdę po bandzie", ale skończyło się na głupkowatych żartach bez większych ambicji.

Jest raczej zbiorem mniej lub bardziej udanych skeczy, które nigdy nie tworzą wrażenia koherentnej całości.

Kilka scen jest nawet śmiesznych jednak nie powoduje to zmiany postrzegania tego filmu który definitywnie aspirował do miana super komedii.

Nie jest to zbyt udana produkcja, choć wierzę, że są wyjątki, którym może się spodobać. Mnie niestety odrzuca nie tyle ordynarny i prostacki humor, a niestety jego nieudolne wpasowanie w kontekst ekranowy.

Rozczarowuje. Pomimo kilku dobrych żartów w pozostałych scenach irytuje naiwnością i żenadą. Świetnie pokazuje poziom amerykańskiego kina komediowego, które zdecydowanie potrzebuje ratunku.