- The Favourite
- Biograficzny, Historyczny
- Irlandia, USA, Wielka Brytania
- 119 min
7.8
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
Pojawienie się na angielskim dworze nowej służącej Abigail, zaczyna zagrażać pozycji lady Sarah, która rządzi krajem w zastępstwie schorowanej królowej Anny.
- Obsada: Olivia Colman, Emma Stone, Rachel Weisz, Nicholas Hoult, Joe Alwyn
- Reżyser: Yorgos Lanthimos
- Scenariusz: Deborah Davis, Tony McNamara
- Ostatnia aktywność krytyków: 19 lutego 2019 (wczoraj)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 19 lutego 2019 (wczoraj)
- Premiera kinowa: 8 lutego 2019 (12 dni temu)
- Premiera światowa: 30 sierpnia 2018 (5 mies. temu)
8.3
10.0
0.0
51
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków,
uznany
-
100%pozytywnych
ocen -
51recenzji
krytyków -
34oceny
krytyków -
34pozytywne
oceny -
0negatywnych
ocen
-
W Faworycie jedyną stawką jest zaś kwestia, jak daleko można przesunąć granicę bycia okropnym. A to już okolice nudy.
-
Lanthimos robi dość duży krok w stronę mainstreamu. Po raz pierwszy nie korzysta z własnego scenariusza i nie traci przy tym niepokojącego klimatu, choć - co prawda - nie jest on aż tak intensywny, jak bywało u niego wcześniej. Tym razem kreuje znacznie przystępniejszą filmową atmosferę. To wciąż równie podniosłe doświadczenie, zapierające dech potężnymi dźwiękami, podobnymi do tych z poprzedniego Zabicia świętego jelenia.
-
Mamy do czynienia z dwiema genialnymi rolami, zresztą przez BAFTĘ docenionymi.
-
Lanthimos jak zwykle zachwyca dbałością o detal igrający z percepcją widza. Kiedy w scenie otwierającej film widzimy kilkanaście klatek z królikami w królewskiej sypialni, bierzemy to za ni mniej, ni więcej, jak fanaberię zdziecinniałej monarchini. Tymczasem niedługo potem okazuje się, że owe króliki symbolizują dla Anny Stuart jej siedemnaścioro poronionych lub zmarłych zaraz po porodzie dzieci. W ten sposób groteskowa figura zyskuje w naszych oczach wymiar tragiczny.
-
To filmowa ekstrawaganza. Obraz zdecydowanie nie dla wszystkich. Bez wątpienia materiał Oskarowy - skomplikowana układanka, stworzona z pietyzmem, ale również odwagą.
-
Nie mam cienia wątpliwości co do tego, że wraz z Faworytą Yorgos Lanthimos wkroczył do panteonu największych reżyserów XXI wieku. Bo jest to obraz wybitny! Pod każdym względem.
-
Od strony wizualnej "Faworyta" jest nie tyle bez zarzutu, co po prostu fenomenalna. Niżej podpisana jest fanką filmów kostiumowych, ale nawet ktoś, kto nie lubuje się w tego typu kinie, doceni obraz Lanthimosa za wspaniałe wnętrza, piękne kostiumy i genialne zdjęcia, kręcone bez sztucznego oświetlenia w konwencji "rybiego oka" - Łukasz Żal ma poważnego konkurenta w osobie Robbiego Ryana.
-
Jestem zachwycona i mam nadzieję, że dla Faworyty posypią się Oscary.
-
Jedno jest pewne, na statuetki zdecydowanie zasłużyły trzy aktorki: Olivia Colman, Rachel Weisz i Emma Stone, które dosłownie i w przenośni rządzą w tej szalonej tragikomedii dworskiej.
-
Oglądam ostatnio, w zapętleniu, kilka spektakli kobiecej, ale bardzo różnej, przemocy filmowej - "Killing Eve" Phoebe Waller-Bridge, "Suspirię" Luki Guadagnino, "Dzikich chłopców" Bertranda Mandico. "Faworyta" wpisuje się w ten ciąg, chociaż - jako tragedia do szpiku kości - jest od wymienionych tytułów bardziej przejrzysta etycznie. Potraktujemy to jako empatyczny wkład w nowy kanon.
-
Film Lanthimosa to jednak przede wszystkim wspaniałe role nominowanych do Oscara Olivii Colman, Emmy Stone i Rachel Weisz. Choć z filmu Lanthimosa momentami zaczyna zawiewać lekką nudą, to dzięki nim i ich kreacjom do końca mamy do czynienia z ponadprzeciętnym i oryginalnym dziełem kostiumowym.
-
Jest to film fenomenalnie zagrany, znakomicie nakręcony, mistrzowsko zmontowany i kapitalnie udźwiękowiony.
-
Rozbuchany, barokowy, nieco wulgarny i okrutny, słowem - efektowny, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
-
Wywrotowa komedia rozsadzająca zasady rządzące kinem kostiumowym od środka.
-
Doskonale skonstruowane oscarowe kino, przepiękne kostiumy, scenografie, wręcz wirtuozerskie aktorskie popisy na ekranie, a do tego za kamerą stanął reprezentant kina autorskiego, coraz mocniej zaznaczający swoje wpływy w Hollywood. I w tym właśnie problem, bo nie mogę oprzeć się wrażeniu, że "Faworyta" to zwyczajnie wykastrowany film, napisany i nakręcony tak, aby konserwatywnym akademikom wydawało się, iż oglądają wielkie dzieło.
-
Ma kilka niezaprzeczalnych atutów, z których na czoło wysuwa się aktorstwo kobiecego tercetu. Specyficzna forma z pewnością nie zaskoczy miłośników greckiego reżysera, ale w sztafażu kina kostiumowego prezentuje się świeżo i szczególnie okazale.
-
Faworyta ma szanse zdobyć aż dziesięć Oscarów. Wszystko wskazuje na to, że zostanie doceniona - całkowicie słusznie - przynajmniej za kreacje aktorskie, które są największym atutem tego filmu.
-
Niebanalne kino, które oryginalnym i twórczym podejściem do tematu potrafi urzec nawet wytrawnych kinomanów.
-
Faworyta jest filmem na tyle sprawnie zrealizowanym, że na pewno spadnie nań deszcz nagród, i na tyle atrakcyjnym, że na stałe zapisze się w świadomości wielu odbiorców. Wydaje się jednak, że ten lanthimosowski rozkrok między osobistym temperamentem, a "grą pod publiczkę" musi wreszcie się zakończyć.
-
Najbardziej otwarcie polityczny film Lanthimosa. Nie potrzeba magisterki z politologii by odkryć paralele, które kreśli on pomiędzy niekompetentną królową Anną, a choćby Donaldem Trumpem.
-
Idealny przykład na to, jak z powodzeniem łączyć kino artystyczne z tym komercyjnym. Grecki reżyser ma doskonałe wyczucie, jeśli chodzi o prowadzenie aktorek po swojej wizji, efektem czego aktorsko to jeden z najlepszych filmów ostatnich miesięcy.
-
Kto by się spodziewał po twórcy "Lobstera" oscarowego kina kostiumowego? Yorgos Lanthimos przyzwyczaił nas do pesymizmu, ekscentrycznych konceptów, dziwacznych bohaterów i absurdalnego, nieludzkiego świata - w "Faworycie" tego nie zabraknie, choć to bez wątpienia najbardziej przystępny film w karierze greckiego reżysera. Najlepszy od czasu "Kła" - także za sprawą trzech wybitnych aktorek.
-
"Faworyta" nieustannie zwodzi widzów nie mniej niż kobiety rywalizujące o uwagę królowej. Rozpościera ułudę, która okazuje się prawdą - kłamstwo jest jeszcze głębsze i przebiegłe niż się wydaje.
-
Choć film w reżyserii Yorgosa Lanthimosa nie porywa szybka akcją lub niespodziewanymi zwrotami fabularnymi, potrafi wciągnąć, przykuć do ekranu i sprawić, że z zaciekawieniem i sporą dozą sympatii lub antypatii będziemy obserwować poczynania poszczególnych bohaterów i i rozwój ich wzajemnych relacji.
-
Przewrotny, pełen złośliwości i intryg obraz.
-
Kino wielu nastrojów. Od kąśliwości do bezczelności. Od skomplikowanego budowania labiryntu do umyślnego prostactwa.
-
Najbardziej przyswajalny film w dorobku Lanthimosa, co dla mnie nie jest wadą. Świetnie poprowadzona historia, z pokręconą intrygą, ostrym humorem oraz gorzką refleksją na temat władzy, a także bardzo toksycznej, trudnej miłości. Dla mnie prawdziwa petarda.
-
W "Faworycie" właśnie to najbardziej satysfakcjonuje - jak te bardziej surrealne elementy komplementują historię o rozgrywkach na dworze bez odrzeczywistniania jej. Jeśli macie obejrzeć w kinie tylko jeden obraz nominowany w tym roku do Oscara za najlepszy film, to wybierzcie ten.
-
Otwarcie nowego rozdziału w filmografii Lanthimosa. Grek nie sprzedał się, można nawet powiedzieć, że się rozwinął. Yorgos jest jednym z najciekawszych obecnie reżyserów.
-
Yorgos Lanthimos opuścił nieco swoją strefę komfortu, polegającą na wywoływaniu dyskomfortu w abstrakcyjnym historiach zagubionych ludzi współczesnego świata, by wywołać dyskomfort zupełnie innymi zabiegami filmowymi, ale wychodzi mu to naprawdę dobrze. Otrzymujemy chyba najbardziej intrygujące dzieło sezonu statuetkowego i jestem pewien, że minimum jeden Oscar trafi na konto "Faworyty".
-
Rozrywka na królewskim poziomie. Dramat przeplata się z komedią, intryga z uczuciami, a wyścig o miejsce u boku królowej pozostawia widza przyklejonego do ekranu aż do ostatniej minuty.
-
Tragifarsa Lanthimosa działa na każdym poziomie interpretacyjnym. Nawet jeśli na ostatniej prostej film ewidentnie traci impet, a dziki humor rozmywa się w minorowej tonacji, widz czuje się ugoszczony po królewsku.
-
Smakowite widowisko kostiumowe na miarę "Barry'ego Lyndona" - z tą różnicą, że całkowicie pod dyktando pań, opowiedziane ze swadą i zabójczym, chwilami wręcz perwersyjnym humorem.
-
Wydaje się, że film Lanthimosa jest jedynym przykładem pomostu łączącego ambicje autorskiego kina o europejskich naleciałościach z rozmachem kostiumowego kina rodem z Hollywood.
-
Szukacie doskonale napisanej czarnej komedii, z wieloma trafnymi puentami i zapadającymi w pamięć dialogami? Dobrze trafiliście! "Faworyta" jest naszpikowana całym wachlarzem emocji i do samego końca nie wiesz co się jeszcze może wydarzyć.
-
Faworyta jest pełna pięknie sfilmowanych kadrów przy naturalnym świetle albo w blasku świec. Nie czuć w niej natłoku nowej technologii na planie. Wszystko jest tu klasyczne i może dlatego tak zachwyca.
-
To właściwie film idealny. Sprawdza się jako kostiumowo-historyczna opowieść o dworskich intrygach, jak i groteskowy obraz relacji międzyludzkich.
-
Niepokorny Grek Yorgos Lanthimos, autor "Kła", "Lobstera" i "Zabicia świętego jelenia", porywa nas w kolejną szaloną podróż. Tym razem oprowadza nas po brytyjskim dworze - ze wszystkimi jego intrygami, walką o władzę, wpływy i miejsce w łożu królowej. Wszystko to wśród zapierających dech w piersi zdjęć, barokowej muzyki i bajecznych kostiumów. Aktorsko "Faworyta" to tour de force. 10 nominacji do Oscara to mało!
-
Najprawdopodobniej najbardziej wycyzelowany film roku, który daje intymne i świeże spojrzenie na funkcjonowanie władzy oraz umiejscowienie kobiet w tym systemie. To z pewnością nie jest jeden z tych standardowych filmów kostiumowych, które pojawiają się w sezonie nagród. To raczej film złożony ze scen, które by się w takim filmie nie znalazły.
-
Yorgos Lanthimos pokazuje świat pełen konwenansów, ubiera swoje bohaterki w kostiumy z epoki, ale wciąż przygląda się rzeczywistości w krzywym zwierciadle uwypuklając ludzkie wady i przywary. Faworytato jego najbardziej przystępny film, ale nie mniej autorski i intrygujący. Prawdziwy strzał w dziesiątkę w dobie #metoo i kobiecej walki o bycie zauważoną, usłyszaną i wysłuchaną.
-
Mądry, zabawny i znakomicie zrealizowany film, w którym Lanthimos nie zatracił swojego stylu, a tylko rozwinął skrzydła.
-
Pełen jest językowych i wizualnych smaczków, dwuznacznych dialogów, ukradkowych spojrzeń czy jawnej, wizualnej perwersji.
-
Wspaniały przykład syntezy kina artystycznego i rozrywkowego. Film kostiumowy i historyczny, choć niesamowicie współczesny w charakterze i wymowie.
-
Lanthimosowi udało się to, na czym poległa Sofia Coppola w "Marii Antoninie". Bez popkultury i usilnego uwspółcześniania spod grubych sukien królewskich wyciągnął twarze pełnokrwistych kobiet.
-
Nie zobaczycie też lepiej skonstruowanego, pełnego, zrealizowanego od A do Z filmu. W tym kontekście można byłoby go nazwać kinem totalnym, w którym zgadza się wszystko, od ustawienia scenografii, przez zdjęcia, dobór muzyki, po samo filmowe mięso: emocje, rozłożenie akcentów, dialogi, w których nie usłyszycie nawet minimalnego fałszu. Co za film!
-
Lanthimos oscarowy to być może stępione ostrze w porównaniu do bezkompromisowości wczesnych dzieł. Ale to wciąż błyskotliwy i inteligentny autor, który ma coś ważnego do powiedzenia o współczesnym świecie. Jego prawdy, nawet wypowiadane grzeczniejszym językiem, pozostają bezwzględne.
